Jak to z „upamiętnieniem” było…

Mogliśmy ostatnio w „Temacie” przeczytać, że „Jak co roku, organizatorem uroczystości było starostwo powiatowe, a patronat honorowy objęła poseł na Sejm RP, sekretarz stanu w Ministerstwie Środowiska Małgorzata Golińska. Dzień Pamięci Żołnierzy Wyklętych obchodzony w Szczecinku był już po raz ósmy. Mieszczący się przy skrzyżowaniu ulic 1 Maja i Szkolnej, 3,5 tonowy głaz z tablicą pamiątkową i odlewem Orła z 1939 roku, wykonany został przez art. rzeźbiarza Wiesława Adamskiego.”

Ponadto, że Pani poseł powiedziała: „W Szczecinku również obchody dnia 1 marca rozpoczęły się z inicjatywy oddolnej, przecież to była inicjatywa młodzieży. Nawet mogłabym powiedzieć więcej: środowisk kibiców. Dopiero później włączyły się w to samorząd i lokalne władze. Dzisiaj, kiedy patrzę na nas, cieszę się i dziękuję, że jesteśmy, ale mam wrażenie, że cały czas jest nas za mało, że cały czas robimy za mało, by przypominać, uświadamiać mieszkańcom i obywatelom Polski, jak ważny dzień dziś obchodzimy, kogo wspominamy i dlaczego. Powinniśmy podjąć jeszcze większe wysiłki, żeby edukować, tłumaczyć, przypominać i odkłamywać. To wielka odpowiedzialność, żeby mówić prawdę.”

Otóż to! – chciałoby się dodać – Święte słowa! Zatem wypada uzupełnić to, czego Pani poseł nie powiedziała, by – a jakże – edukować, przypominać, a nawet, hmm, odkłamywać?

Nie kwestionując impulsu, jaki potrzebie upamiętnienia bohaterów antykomunistycznego podziemia nadało środowisko związane z kibicami szczecineckiego Wielimia, wypada dodać, iż „samo się nie zrobiło”.

Istotne zasługi dla całej sprawy położył Komitet Honorowy, jaki został powołany pod przewodnictwem posła na Sejm RP Wiesława Suchowiejko. To za sprawą tej niewielkiej grupy osób – oprócz inicjatora znaleźli się w niej jeszcze: Starosta szczecinecki Krzysztof Lis, radny wojewódzki Adam Wyszomirski, radny powiatowy Jerzy Dudź oraz reprezentant środowisk młodzieżowych Marcin Tadzik – udało się doprowadzić do skutku zobowiązanie złożone 1 marca 2012 roku przez posła Suchowiejko na obchodach Narodowego Dnia Żołnierzy Wyklętych. Zobowiązanie, że „w przyszłym roku spotkamy się w miejscu trwale upamiętniającym naszych bohaterów”.

Nie obeszło się bez kłopotów. Kiedy już znalazł się właściwy głaz (tak naprawdę to starosta Lis „znalazł” i przetransportował ów kamień do pracowni W. Adamskiego) pojawiły się problemy z lokalizacją: na Jasnej, w pobliżu historycznego budynku UB, było za blisko prywatnych mieszkań, w parku „nie pozwalała otulina” (co ciekawe, parę miesięcy po udzieleniu nam odmowy, w owej „otulinie” parku stanął kamień upamiętniający… rocznicę KRONOSPANU).

Wreszcie znaleźliśmy godne miejsce przy gmachu Muzeum i przy szkole.

Potem – a jakże – doszły problemy finansowe. Udało się je pokonać dzięki aktywnej postawie prywatnych darczyńców (wkład starosty Lisa był tu także bardzo istotny) i, wreszcie pozytywnemu, włączeniu się Miasta – ok. 1/3 środków.  Pomoc PGK przy instalacji obelisku z tablicą również była bardzo cenna.

I „upamiętnienie” jest.

Może na zakończenie dodam, iż na tablicy poświęconej bohaterom antykomunistycznego ruchu oporu na ziemi szczecineckiej znajduje się uzgodniony z członkami Komitetu fragment wiersza Z. Herberta „O potrzebie ścisłości”:

(…) jak trudno ustalić imiona
wszystkich tych co zginęli
w walce z władzą nieludzką.

Na ogół, nawet kiedy składamy tam okolicznościowe wiązanki, niewielu ma czas i sposobność, by tę sentencję odczytać.

Oddając wszakże hołd i czcząc pamięć bohaterów „walki z władzą nieludzką”, starajmy się być dokładni i skrupulatni w dokumentowaniu także chwil nieodległych.

Z potrzeby ścisłości.

Wiesław Suchowiejko