Betonowa historia wykopana na obwodnicy Szczecinka

Mogłoby się wydawać, że ponad 70 lat po zakończeniu działań wojennych II Wojny Światowej szczecineckie bunkry i elementy umocnień Wału Pomorskiego nie skrywają już sekretów przed eksplorującymi je od lat pasjonatami oraz przeróżnymi specjalistami tematyki inżynieryjno-militarnej. Okazuje się jednak, że w tej kwestii może być jeszcze kilka rzeczy do zbadania. W tych dniach, bowiem spod ziemi „wydostał się” na powierzchnię tajemniczy obiekt, bezsprzecznie związany ze szczecineckim B-Werkiem.

O sprawie napisaliśmy już jako pierwsi w czwartkowym wydaniu tygodnika Temat Szczecinecki.

B-Werk, to najprościej mówiąc - ciężki schron bojowy, klasy B. Jeden z nich, mieszczący się w bezpośrednim sąsiedztwie dzielnicy Trzesieka znany jest doskonale wszystkim mieszkańcom miasta. Niewielu jednak wie, iż bliźniaczy obiekt mieści się również w lasku, nieopodal szczecineckich zakładów „Eldy”. Niestety, przed laty został on mocno uszkodzony przez Wojsko Polskie, którego żołnierze celowo wysadzili najwyższą kondygnację obiektu. Dziś stanowi mniej dostępny element lokalnych fortyfikacji, co jednocześnie zwiększa jego wartość dla badaczy i militarnych ekspolorerów.
Trudno więc dziwić się emocjom, gdy odkrywane są kolejne tajemnice znajdujących się od dziesiątek lat obiektów, a tych nie brakowało, gdy w trakcie prac ziemnych, związanych z budową obwodnicy Szczecinka spod ziemi wyłonił się kolejny element fortyfikacji. Dziś wiemy już, iż pod żelbetonowymi ścianami, oddalonego od głównego bunkra obiekcie mieściło się ujęcie wody. To prawdopodobnie pierwszy taki przypadek w obiektach militarnych Wału Pomorskiego.

Oba obiekty oddalone są od siebie o kilkadziesiąt metrów. Łączą je jednak dwie stalowe rury. Jedną z nich płynęła woda z tego właśnie ujęcia, a w drugiej umieszczono kable, doprowadzające prąd ze schronu do pracujących stale pomp.
To jednak nie wszystko. Po zdjęciu górnych partii ziemi ukazały się kolejne ślady, po prowadzonych tu przed laty pracach ziemnych. Co jeszcze uda się odkryć w kolejnych wykopach? Tego jeszcze nie wiadomo.

- Takie ujęcie wody byłoby doskonałym uzupełnieniem eksponatów, znajdujących się już w Szczecinku. Niebawem dowiemy się, czy będzie to możliwe - kończy Piotr Letki.
Niemieccy specjaliści od fortyfikacji stworzyli 3-punktową klasyfikację obiektów, różniących się od siebie odpornością, wytrzymałością na pociski. Klasa C miała najmniejszą odporność na zniszczenie. Były to obiekty, których żelbetowe ściany miały grubość 0,6 metra, wzmacnianych stalowymi płytami, o grubości około 60 mm. Opisywany przez nas obiekt zaliczany jest do klasy B. Schrony takie zabezpieczały ściany z żelbetu o grubości 1,5 m, wzmacnianego pancerzem z stalowym, którego grubość osiągała 200 mm. Schrony posiadały także wieżyczki strzelnicze.

foto/grafika: Krzysztof Kucharski