Barwice, jakich nie znacie

Wprawdzie prawa miejskie otrzymały już w 1286 r. (formalnie nastąpiło to w 1382 r.), ale najprawdopodobniej początki Barwic sięgają pierwszej połowy XI w. Pierwotnie miasto nosiło nazwę Barwica, a następnie z niemieckiego Bardwalde i Bärwalde. Jego nazwa wywodzi się z wyrazów Bar (niedźwiedź) i Walde (las). Polska nazwa została ustalona po 1945 roku. Do dzisiaj w herbie umieszczony jest niedźwiedź i drzewo. 

W 1389 r. miasto należało do dwóch rodów - Podewilsów i Hechthausenów. W 1479 r. jedną ósmą miejskich gruntów przejęli Münchowie. W XVI w. ze względu na udziały w miejskich gruntach Glasenappów, Woldenów, Münchowów i Zastrowów, Barwice nazywano miastem czterech rodów (wg Jarosław Ellwart „Pomorze środkowe” Gdynia 2003). 

Specjalnością miejscowego rzemiosła było przetwórstwo płodów rolnych oraz produkcja obuwia. W 1569 i 1592 miasto trzymało od książąt szczecińskich prawo do organizowania w ciągu roku dwóch jarmarków. W XVII i XVIII w. mieście rozwinęło się tkactwo. Kiedy w 1648 Barwice przeszły pod panowanie brandenburskie, w mieście naliczono 9 sukienników i 6 cajgarzy – producentów płótna. 

W XVIII w. osiedlili się tutaj hugenoci - emigranci z Francji, zakładając wytwórnię wyrobów tytoniowych. W 1740 r. miasto liczyło 472 mieszkańców i należało do najmniejszych w powiecie szczecineckim. Bardzo znamienne jest to, że jeszcze w XVII w. w rejonie miasta zamieszkiwali dawni mieszkańcy tej ziemi – Kaszubi. 

Rozwój miasta nastąpił dopiero po wojnach napoleońskich. W tym czasie Barwice liczyły ok. 2 tys. mieszkańców. Do jego rozwoju przyczyniła się budowa w 1856 r. nowoczesnych traktów z Bobolicami i Czaplinkiem. To właśnie w tym czasie powstała m.in. cegielnia, tartak i wytwórnia wapna. 

Bardzo znaczącym etapem w rozwoju miasta była budowa (niestety, dzisiaj już nieistniejących), połączeń kolejowych. 1 września 1903 r. Barwice uzyskały połączenie z Połczynem (18 km), a 15 października tego roku oddano do użytku liczącą 14 km linię do Grzmiącej. 

W 1939 r. Barwice liczyły 3390 mieszkańców. 3 lutego 1945 miasto zostało zdobyte przez sowiecki 2 Korpus Kawalerii. W wyniku pożarów spowodowanych przez zdobywców, zrujnowane zostało centrum miasta. Według danych z 30 czerwca 2010 r. miasto ma 3713 mieszkańców. 

                                                                          (jg)

Podkolorowane zdjęcie z całą pewnością przedstawia uroczyste uruchomienie dworca kolejowego. Najpierw 1 września 1903 r. oddano do użytku połączenie z Połczynem, a miesiąc później z Grzmiącą. Ponieważ brama powitalna znajduje się przy wylocie w kierunku Grzmiącej, być może zdjęcie wykonano 15 października 1903 r.

Ulica Bobolicka w latach trzydzistych XX w. - dz. ul. Wojska Polskiego. Na zdjęciu dolnym pochodzącym z 1907 r.  kolejarze wraz z obsługą pociągu na dworcu w Barwicach. Na pierwszym planie  (najprawdopodobniej) parowóz serii 98.75 produkowany w latach 1880-1894 o masie 19,6 t przeznaczony na płaskie odcinki.

Pocztówka została wysłana 20 lutego 1898 r. Litografia przedstawia pocztę, sąd, budynek na strzelnicy, ratusz przy dawnym Rynku (dz. pl. Wolności) oraz kościół.

Dzisiejszy pl. Wolności w latach trzydziestych XX. W tym czasie pełnił rolę targowiska. Po lewej strzelista sylwetka kościoła pw. św. Stefana, a przed nim ceglany budynek poczty. Poniżej - Poczta Królewska na początku XX w.