Bardzo ładna ulica. Z martwymi Polakami na drzewie

Pomysł w czyn przerodził się na połowie XIX wieku. Wprawdzie dzisiaj na skutek przebudowy jezdni w latach 60 i dużej wycinki parkowej zieleni zatraciła swój dawny nastrój i atmosferę, to dawna pensjonatowa zabudowa w znacznej części przetrwała. Jak doszło do powstania ulicy, opisałem już kilka miesięcy temu, dlatego kilka słów od jej części zachodniej.

Dzięki sędziemu Stellter’owi zerwano z dotychczasowym przestrzennym bezładem na rzecz nowoczesnych rozwiązań urbanistycznych. W tej części Szczecinek stawał się powoli miastem – ogrodem, w którym nadjeziorne tereny przeznaczano pod zieleń. Nowa ulica od początku miała stać się nadjeziorną promenadą z jednostronną zabudową uliczną i zarazem wizytówką miasta – uzdrowiska.

Przyjęte w tamtym czasie założenia parkowe zostały w latach powojennych w znacznej części zrujnowane, o czym świadczy przeznaczenie dotychczasowych jego enklaw pod zabudowę. Przykładem jest zabudowa sięgająca niemalże jeziornego. Tak się stało m.in. z zachodnią pierzeją ul. Szczecińskiej (bloki i domy jednorodzinne), ul. Kilińskiego, a ostatnich miesiącach ul. Lelewela.  

Na początku swego istnienia nadjeziorny bulwar wybrukowany był polnym kamieniem. W latach 30. pojawiała się nawierzchnia z tzw. twardej cegły bitumicznej do złudzenia przypominającej asfalt.

Na kolejnym zdjęciu uwieczniona została rozebrana kilkanaście lat temu kamieniczka pod osiemnastką. Powodem jej rozbiórki było osiadanie fundamentów w związku z tym popękane i mocno odchylone od pionu ściany. Do dzisiaj w jej miejscu pozostał jedynie pusty plac.

Niedobrze się dzieje z najbardziej okazałą kamieniczką z drewnianym wykuszem. Świadczą o tym spękane kolumny półkolistej logii. Mieszkańcy twierdzą, że stało się to po tym jak obok budynku zrobiono drogę dojazdową dla ciężarówek dowożących materiały budowalne.

Po wojnie patronem ulicy został Julian Ordon – oficer Powstania Listopadowego walczący z rosyjskim zaborcą. Nic też dziwnego, że bardzo szybko komuniści „niesłusznego” patrona wyrugowali i przez następne kilkadziesiąt to była ul.  Wielkiego Proletariatu. W tym czasie na terenie miasta pojawiały się także zupełnie już dzisiaj zapomniane nazwiska patronów najważniejszych w mieście ulic. I tak najważniejsza (dz. Boh. Warszawy) stała się ul. Stalina, nie mniej ważną arterią była ul. marszałka Żukowa, 5 Grudnia (data uchwalania stalinowskiej konstytucji), Świerczewskiego, Janka Krasickiego, Boh. Stalingradu oraz Buczka.

...