Kartka z "luftkurortu"

artykuł ukazał się 21 maja w tygodniku Temat

Ta kartka pocztowa została wysłana we wrześniu 1935 roku. Jej wydawcą był Georg Naussed – właściciel drukarni książek oraz sklepu przy Königstrasse 25 - to narożna kamienica przy skrzyżowaniu dz. ul. Boh. Warszawy z ul. Podwale. Luftkurort, biorąc pod uwagę dzisiajszy stan naszego powietrza - brzmi przezabawnie. Jak głosi podpis pod zdjęciem, była to w tym czasie nowa część parku. W całości została usytuowana na sztucznie usypanym półwyspie. Półwysep powstał z urobku pochodzącego z placu budowy kompleksu koszarowego przy dz. ul. Kościuszki. 

Na początku XX wieku władze miasta, aby polepszyć koniunkturę gospodarczą, usilnie zaczęły się starać o to, aby w Szczecinku powstał garnizon. Za wstawiennictwem gen. von Mackensen`a (stąd późniejsza nazwa dz. ul. Kościuszki) cesarz Wilhelm II łaskawie zezwolił. Warunek był jeden. Koszty budowy całej wojskowej infrastruktury miało ponieść miasto i tak też się stało. Cały kompleks oddano do użytku 1 października 1914 roku, a więc kiedy na świecie rozszalała się I wojna światowa.

Z czasem półwysep, z którego rozciągał się widok na koszarowy kompleks, stał się jednym z najładniej urządzonych miejsc w tej części nadjeziornego parku. Było to jedyne miejsce, oprócz Ogrodu Różanego, z symetrycznie układem parkowych alejek i szatą roślinną. Ten fragment parku nazwano placem Wilhelma. Co ciekawe nie sprecyzowano, czy chodziło o dobrodzieja, który zezwolił na powołanie garnizonu? A może Wilhelma I, któremu na Rynku pod ratuszem 2 sierpnia 1897 roku wystawiono spiżowy pomnik? 

Na pomniku Wilhelm I miał zwróconą głowę w kierunku kamienicy pod jedynką. To właśnie tutaj 19 grudnia 1809 roku inny Hohenzollern - Fryderyk Wilhelm III, wracając z żoną Luizą z podróży do Królewca, wyczerpany trudnymi podnóży musiał skorzystać z noclegu. Właścicielem domu był tutejszy sędzia. Powszechnie widomo było, że tutejsi mieszczanie darzyli sympatią wszystkich trzech potomków rodu Hohenzollernów. Dlaczego zatem nie był to plac Wilhelmów (liczba mnoga) albo Hohenzollernów, tego już się nie dowiemy. 

Ponieważ zdjęcie pochodzi z 1935 roku w miejscu gdzie w 1937 roku stanął przeniesiony tutaj z Rynku pomnik Wilhelma I, znajdował się jeszcze jedynie kolisty klomb. Ten ładnie urządzony skrawek parku od jezdni oddzielał szeroki pas niezagospodarowanego terenu. Właśnie taki obraz tego miejsca z parterowym wyjątkowo szpetnym domkiem, zachował się w pamięci najstarszych mieszkańców tego rejonu miasta. Krajobraz zmienił się dopiero w latach 80. W tym czasie zaczęto budować w tym miejscu przy nowopowstałej ul. Głowackiego osiedle domów jednorodzinnych. Dzisiaj z miejsca gdzie znajdował się plac Wilhelma widać jedynie dorodne drzewa. Poprzez wiosenną zieleń można dojrzeć niewielkie fragmenty budynków - dawnego kompleksu koszarowego. 

W miejscu dawnego parkowego założenia w latach 50. usytuowano ośrodek kampingowy Towarzystwa Krzewienia Kultury Fizycznej „Fala”. Była to pierwsza tego typu placówka na terenie powiatu szczecineckiego. Z czasem, oprócz kilkunastu domków kampingowych z płyt pilśniowych, powstał także parterowy obiekt z szatniami, stołówką, kuchnią, a także... składem na węgiel i kotłownią. W tym samym okresie wybudowano również od strony zachodniej półwyspu drewniane pomosty, a w samym centrum wylano asfaltowe(!) boisko do tenisa ziemnego. W latach 80. w murowanym budynku uruchomiono oddział produkcyjny CSI „Słowianka”. Z bieganiem lat wszystkie obiekty stopniowo popadły w ruinę. Jako ostatni w latach 90. rozebrano budynek po byłej stołówce. Dzisiaj po niegdysiejszym placu Wilhelma zachowało się jedynie kilka rosnących niegdyś w podwójnym szpalerze drzewek, za to po ośrodku „Fala” – asfaltowy plac. 

(jg)