I pobawili się, i cyrk zobaczyli, i postrzelali

Dwa zdjęcia pochodzą z okresu międzywojennego. Po jednym zachował się podpis, który w polskim tłumaczeniu brzmi „Festiwal strzelecki na pl. Hindenburga”. Fotograf uwiecznił najpewniej odbywającą się cyklicznie imprezę na ówczesnym Hindenburgplatz, a po naszemu na placu Jasnym. 

Na dobrą sprawę dzisiaj pozostała po nim jedynie nazwa. W styczniu 1958 roku właśnie tutaj wybudowano pierwszą po wojnie szkołę podstawową. W tamtym czasie była to najnowocześniejsza placówka oświatowa na terenie miasta. Oprócz bogatej biblioteki i dobrze wyposażonych dwóch gabinetów miała stołówkę z zapleczem kuchennym a na poziomie pierwszego piętra salę gimnastyczną. W 2006 r. powstała na boisku od strony parku okazała hala sportowa. 

Po wojnie do czasu budowy szkoły, plac wykorzystywano jako miejsce, na którym rozstawiano namioty cyrkowe, a także wesołe miasteczka. Dodajmy, że w tamtym czasie tego rodzaju rozrywka a cyrk cieszył się olbrzymim dzisiaj zupełnie niewyobrażalnym powodzeniem. Mimo peryferyjnego położenia pl. Jasnego ciągnęły tutaj tłumy mieszkańców. Działo się, to kiedy nie istniała jeszcze miejska komunikacja. Największym wzięciem cieszyły się występy klaunów, a także, dzisiaj prawnie zakazana, tresura dzikich zwierząt 

Jak wynika ze zdjęć, podobne imprezy na placu organizowano już w okresie międzywojennym. Zdjęcia prawdopodobnie pochodzą jeszcze z czasów przed wyborem na kanclerza Adolfa Hitlera. Podczas festynu, oprócz karuzeli i różnego rodzaju stoisk, głównym i zarazem największym obiektem była sportowa strzelnica. 

Tego rodzaju imprezy właśnie w tym miejscu nie była działem przypadku. To właśnie ten plac jeszcze w pierwszych latach XX wieku był miejscem ćwiczeń żołnierzy stacjonujących po drugiej stronie dz. ul. Kościuszki w tzw. „czerwonym” budynku. Tuż obok placu od strony dz. ul. Lelewela znajdowała się strzelnica. Rozebrano ją dopiero w latach 60. 

Na zdjęciu na drugim planie widać budynek zbrojowni. Daleko w tle można dojrzeć zabudowę ul. Koszalińskiej. Za nią w kierunku północnym aż do torów kolejowych w tym czasie rozciągały się jedynie podmokłe łąki.