Wiktor Kozłowski (3.11.1927 - 9.10.1991). Wspomnienie

Wiktor Kozłowski w pamięci wszystkich, którzy Go znali, pozostał jako człowiek wyjątkowy - mądry, dobry i sprawiedliwy, zdolny organizator i menedżer, wybitny spółdzielca, zasłużony w rozwoju Ziemi Koszalińskiej. Jego bogata osobowość przejawiała się również w dobrych i ciepłych relacjach międzyludzkich - zawodowych, koleżeńskich i przyjacielskich. Kkochał rodzinę. Pomagał ludziom. Prowadził działalność nie tylko zawodową, ale również i społeczną, dzięki czemu zdobywał zaufanie i uznanie wielu. Był lubiany przez środowiska w któryxh żył, praciwał i działał - przez współpracowników, przełożonych i kolegów. Wymagający wobec innych nie bardziej niż wobec samego siebie, ale zawsze życzliwy.

Wiktor Kozłowski urodził się jako syn Wiktora i Bronisławy z d. Kozłowska w rodzinie ziemiańskiej w majątku Kubarki w powiecie Postawy w województwie Wileńskim. Miał młodszego brata Arka i starszą przyrodnią siostrę z d. Iwaszkiewicz. Jako młody chłopiec marzył o walce orzeciw obu okupantom: rosyjskiemu i niemieckiemu. Widział skutki ich eksterminacyjnej polityki wobec polskiej ludności na Wileńszczyźnie. W latach 1943-44 walczył w 4. Brygadzie "Narocz" Armii Krajowej na Wileńszczyźnie. W regionie tym partyzantka białoruska, dowodzona z centralnego sztabu w Moskwie, zwalczała partyzantkę polską i dopuszczała się haniebnych czynów wobec miejscowej ludności polskiej, szczególnie ziemiaństwa i inteligencji - mordów, grabieży, podpaleń itp.

Wiktor Kozłowski od sierpnia 1944 ukrywał się w Wilnie, zagrożony aresztowaniem przez władze sowieckie. Wstępuje do I Armii Wojska Polskiego, z którą przeszedł szlak bojowy przez Warszawę do Berlina. Brał udział w walkach frontowych; ranny w grudniu 1944 r.

Po wojnie pracę zawodową rozpoczynał jako referent, a następnie w latach 1949-51 był kierownikiem różnych działów w Zarządzie Miejskim i w Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Szczecinku, gdzie osiedlił się wraz z matką i bratem. W 1952 roku ożenił się z Leokadią, z d. Rozpłochowska, z którą miał trzech synów: Wiesława, Edwarda i Janusza.

W 1954 roku współorganizuje Cukierniczą Spółdzielnię Inwalidów Słowianka w Szczecinku.

W 1955 roku odbywa szkolenie w Ośrodku Szkolenia Kadr Centrali Rolniczej Spółdzielni "Samopomoc Chłopska" w Miedzeszynie k. Warszawy. Zostaje dyrektorem Hurtowni Wojewódzkiego Związku Gminnych Spółdzielni "SCh" w Szczecinku, a w latach 1956-1965 jest prezesem Zarządu Powiatowego Związku GS "Samopomoc Chłopska" w Szczecinku. Jak piszą autorzy monografii pt. "Spółdzielczość ludziom Ziemi Koszalińskiej" (Warszawa, 1962) Wiktor Kozłowski dłużej od poprzedników sprawował funkcję prezesa PZGS, a "za jego kadencji PZGS brał udział we współzawodnictwie i w 1957 r zajał II miejsce w województwie koszalińskim. Rok później szczecinecki PZGS był już pierwszy w województwie i drugi w kraju. W 1959 roku po raz drugi był najlepszy w województwie. Wiktor Kozłowski jako dobry organizator i ekonomista umiał wokół siebie zebrać odpowiedni kolektyw i wspólnie, po gospodarsku, pracować (str. 171 - 172).

W latach 1963-64 wniósł duży wkład w założenie Powiatowej Spółdzielni Pracy Usług Wielobranżowych "Pomorzanka" w Szczecinku.

W połowie 1965 roku zostaje prezesem Spółdzielczej Hurtowni Międzypowiatowej SCh w Szczecinku. W sierpniu 1976 r. przechodzi do Woj. Hurtowni Art. Przemysłowych i Spożywczych, którą przez kilka lat kieruje, a w 1981 r. zostaje kierownikiem Hurtowni Artykułów Metalowych.

Wiktor Kozłowski udzielał się społecznie w Związku Inwalidów Wojennych, pełnił też przez pewien czas funkcję prezesa Zarządu Powiatowego Ligi Obrony Kraju, a w latach 1968-75 był prezesem Ogniska TKF "Fala" w Szczecinku.

Za udział w partyzantce AK, za walki na froncie oraz za działalność zawodową i społeczną Wiktor Kozłowski otrzymał wiele odznaczeń państwowych, branżowych i innych, a to: Krzyż Kawalerki Orderu Odrodzenia Polski (1988), Krzyż Polonia Restituta i Srebrny Krzyż  Zasługi oraz Krzyż Partyzancki (1984), Medal za Warszawę 1939 - 1945 (1947), medal za Udział w Walkach o Berlin (1970), Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 (1947) i Krzyż Walecznych (1970) a także złotą odznakę "Zasłużony Działacz LOK" (1968) i odznakę honorową "Za Zasługi w Rozwoju Woj. Koszalińskiego" (1969).

Wiktor Kozłowski rozwijał swoją wiedzę i kwalifikacje. Z szacunkiem odnosił się do poglądów i postaw, które niekoniecznie podzielał. Był krytyczny wobec niesprawnego systemu planowania i zarządzania gospodarzcego, marnotrawstwa sił i środków, złej organizacji pracy. Dążył do humanizacji stosunków międzyludzkich w zakładach pracy, którymi kierował. Mądry człowiek i patriota swoich małych ojczyzn - Wileńszczyzny i Pomorza, myślący szerzej o zasadniczych sprawach Polski.

Prof. dr hab. Romuald Poliński, Warszawa.