Wieczór z trzema poetkami: Jadwigą Żonko, Małgorzatą Góralską i Krystyną Mazur

   To była iście poetycka środa. Wczoraj (9.05) o godzinie 17.00 czytelnia Biblioteki Publicznej w Szczecinku zamieniła się w miejsce, w którym świat i wszystkie przeżywane emocje maluje się słowem i muzyką. Podczas wieczorku poetyckiego zorganizowanego przez SAPiK oraz prężnie działający w Szczecinku Klub Poetycki OPAL swoje świeżo wydane tomiki oraz najnowsze wiersze zaprezentowały Jadwiga Żonko, Małgorzata Góralska i Krystyna Mazur. Muzyczną stronę spotkania z poezją wypełniła młoda wokalistka, uczennica I LO Joanna Kędzior.
   „Wyskorupianie” Jadwigi Żonko, to jak zaznaczyła Krystyna Mazur, zbiór tekstów spokojnych, przemyślanych i przekonujących. Autorka tomiku koncentruje się głównie na uczuciowości, relacjach między mężczyzną a kobietą, a także na zagadnieniach związanych z kondycją współczesnego człowieka, z jego marzeniami i „doświadczeniami zebranymi na wyboistej drodze ludzkiej egzystencji”. W myśl słów prowadzącej spotkanie, zbiór „Zakrzyczeć” Małgorzaty Góralskiej to natomiast zestawienie przepełnionych metafizycznymi refleksjami na temat codziennych spraw tekstów. Autorka doskonale czuje się zarówno w formach krótkich, wręcz ascetycznych, jak również w utworach nieco dłuższych, odsłaniających głęboką emocjonalność podmiotu lirycznego. Z kolei zbiór Krystyny Mazur, zdaniem cytowanego na spotkaniu krytyka literackiego i publicysty Leszka Żulińskiego, to teksty szlachetne, ale i dramatyczne; wiersze wielowarstwowe na poziomie dosłowności.
   - Myślę, że już najwyższy czas, aby zacząć prezentację utworów zamieszczonych w tomikach autorstwa członków OPAL-u - powiedziała Krystyna Mazur, organizatorka wieczoru poetyckiego. - Pomyślałam sobie, że nie będziemy tych tomików prezentować pojedynczo, tylko połączymy swoje siły. Będzie to łatwiejsze dla autora i chyba bardziej atrakcyjne dla publiczności.
   Nasza rozmówczyni trafnie zauważyła, że wczorajszy wieczór poetycki nie należał wyłącznie do trzech autorek tomików. Wyjątkowe okazały się również interpretacje poetycko-muzyczne w wykonaniu młodej wokalistki. - Joasię Kędzior zauważyłam już wcześniej - przyznaje Krystyna Mazur. - Występowała z zespołem poezji śpiewanej „Ulica Zdrojowa”. Brała także udział w konkursach recytatorskich, w których w kategorii „Poezja śpiewana” zajmowała kilka razy pod rząd pierwsze miejsce. Reprezentowała też nasz powiat w konkursach wojewódzkich w Szczecinie. Myślę, że to wielki talent, warty uwagi.
   Warto nadmienić, że podczas spotkania nasza rozmówczyni zaprezentowała wiersz, który w kwietniu tego roku otrzymał prestiżowe wyróżnienie w ogólnopolskim turnieju jednego wiersza „Pisz i śpiewaj poezję” w Piszu. - Wraz z trzema członkami OPAL-u: Tatianą Rogowską, Barbarą Filipowską i Januszem Kowalkowskim uczestniczyliśmy w IV Spotkaniach Laureatów Ogólnopolskich Konkursów Poetyckich i Poezji Śpiewanej w Piszu - wyjawiła Krystyna Mazur. - To były piękne cztery dni, podczas których braliśmy udział w ciekawych zajęciach, m.in. w warsztatach poetyckich prowadzonych przez znamienite osoby: Krzysztofa Kuczkowskiego, Przemysława Dakowicza czy Wojciecha Kudybę. Odbył się tam również turniej jednego wiersza, w którym wyróżniono mój utwór. Ma to dla mnie ogromne znaczenie. W turnieju tym była przewidziana tylko jedna nagroda, a dla mnie zrobiono wyjątek. To bardzo krzepiące i motywujące, aby dalej tworzyć poezję.
   Wyróżniony wiersz, „Lalkami się baw” to jedna z części tryptyku, który jak zdradziła autorka, zainspirowany został historią rodzinną. Cały tryptyk będzie można przeczytać w najnowszym zbiorze wierszy Krystyny Mazur, który jest już w przygotowaniu. (sz)

Poniżej publikujemy wyróżniony utwór:

„Lalkami się baw”

Wacia to dzieciuch. Bawi się lalkami. Nos jak kartofelek i
umie rozśmieszać. Nawet Franuś nie ucieka od niej tak szybko,
też lubi się śmiać. Byłam zazdrosna, ale jak nie być, gdy mama
tylko ją zabierała do babci Agaty. Babcia szyje lalki,

ładniejsze niż te, ze sklepu w Kostopolu. Też bym chciała jechać,
ale zawsze jest coś do zrobienia w obejściu. Od tamtej niedzieli
jestem niewyspana. Wacia i mama przyszły - a pojechały bryczką,
od babci inne.

Mama zamknęła się w sypialni. Ma teraz białe włosy
- ale i tak jest najpiękniejsza. Wacia patrzy jakby nie widziała.
Nic nie mówi. Tylko strasznie krzyczy w nocy.
Jestem niewyspana.

Franuś, który wie prawie wszystko, ucieka, gdy pytam, co się stało.
Nie słyszę, co krzyczy. Babcia Agata przywiozła piękną lalkę.
Nigdy takiej nie widziałam. Ale nie jestem już zazdrosna.
Chcę tylko, by przestała krzyczeć.

A ona rzuciła lalką o ścianę, odcięła ręce, wydłubała oczy i poszła spać.
Spała dzień i noc. Już tak głośno nie krzyczała i trochę się wyspałam.
Potem wzięła swoją ukochaną lalkę Marię, rozpruła brzuch,
wyjęła trociny. Chciała wsadzić tam Mruczka, ale kot był za duży.

Rozbiła słoik, szkło włożyła do brzucha. Kazała babci zaszyć
i poszła spać. Tej nocy już nie krzyczała. Rano przybiła wkoło
jabłonki pozostałe lalki - moje też.
Po ukraińsku śpiewała o wianuszkach, po ukraińsku.

Dzieciuchy szybko się uczą - powiedziała babcia i uszyła
nowe lalki. Wacia powiązała je i wrzuciła do pieca:
- idźcie do piekła, w ogniu wasze miejsce, Lachy!

Teraz już nie krzyczy, nie spogląda na nowe lalki.
Ale gdy księżyc rozkwita nad lasem, boję się, że znów zacznie krzyczeć.
Dlatego mówię: - lalkami się baw, lalkami.