Wędrówka przez labirynt życia

10 kwietnia w Samorządowej Agencji Promocji i Kultury odbył się wieczór poetycki, podczas którego zaprezentowano wiersze z debiutanckiego tomiku szczecineckiej poetki, Krystyny Mazur, „Księżyc od kota silniejszy”. Chętnych do wysłuchania recytowanych utworów oczywiście nie zabrakło. Wszyscy miłośnicy poezji z trudem mieścili się w niedużej sali. Mimo to, spotkanie z twórczością lokalnej autorki uznano jednogłośnie za bardzo udane. Czytelnicy nie szczędzili poetce gratulacji i słów uznania. Dlaczego?
  Można powiedzieć, że teksty pochodzące ze wspomnianego wcześniej tomiku to całkiem dobra poezja. Wiersze Krystyny Mazur wydają się być ciekawym zjawiskiem literackim na tle kobiecej poezji współczesnej, a już na pewno są czymś wyjątkowym wśród przykładów lokalnej twórczości. Większość utworów autorki osnuwa refleksja o przemijaniu. Co więcej, stanowią one również próbę odpowiedzi na pytanie o sens istnienia; z różnych stron ukazują trudną do przemierzenia drogę życia – no, właśnie, czy tylko drogę kobiety?
   Krystyna Mazur proponuje czytelnikowi zmierzenie się z różnymi tradycjami, nie tylko literackimi. Lektura jej tekstów to także znakomita okazja do szeroko pojętej zadumy. Pisane kobiecą ręką utwory, najczęściej erotyki, starają się wykraczać poza dostrzegalną niemal od razu tematykę miłosną. Wędrówka człowieka ze świata poezji szczecineckiej poetki rozpoczyna się w sferze wewnętrznej, w przestrzeni niedostrzegalnej na pierwszy rzut oka. Podmiot liryczny opublikowanych w tomiku wierszy to świetny obserwator i słuchacz. Doświadcza on rzeczywistości fizycznie, ażeby po chwili odtworzyć wszystko to, czego zasmakował, w świecie duchowym, emocjonalnym. Tam właśnie rodzą się trafne spostrzeżenia, myśli często pełne ironii, którymi nasycone są teksty Mazur. I to one okazują się początkiem wspomnianej wcześniej drogi egzystencjalnych poszukiwań. 
   Wędrówka poprzez sensy wierszy, zaproponowana przez poetkę, roztacza przed czytelnikiem możliwość zmierzenia się z systemem wartości, stworzonym dzięki rozmaitym doświadczeniom autorki. Pojawiają się kąśliwe uwagi na temat poprawnego posługiwania się językiem, słowem, będącym przecież jednym z narzędzi poznania. Krytyce ulegają też niefrasobliwość i ułomność ludzka, uniemożliwiające odkrycie sensu życia. Bóg chrześcijański w poetyckim świecie Krystyny Mazur współistnieje obok bóstw wschodnich. Jest on jednak ponad jakimikolwiek niedoskonałościami – daleki, uporządkowany; to niemalże platoński Bóg-artysta, tajemnicza siła sprawcza, która w niezrozumiały dla człowieka sposób stanowi gwarancję kosmicznego ładu. W stronę Platona kierują uwagę czytelnika również wspominane często cienie, postacie demiurgów czy próba ogarnięcia rozumem wszechświata. Racjonalne poznanie zasad, jakimi rządzi się świat, nazywany przez poetkę labiryntem, to także nic innego, jak odgadywanie platońskiego „orbis constructus”, które jest niezbędne do odnalezienia najważniejszej, zdaniem antycznego filozofa, Istoty Wszechrzeczy.
  Dystans, ironia, nierozerwalność sfery duchowej i ciała, trwania i przemijania, a także gra kolorów i światła – wywołują w czytelniku chwilę namysłu i wzbudzają niezwykły nastrój. Z całą pewnością można powiedzieć, że Krystyna Mazur to poetka dojrzała, stosująca niebanalną metaforykę, niekiedy wyostrzoną puentę. Umiejętnie łączenie zmysłowości i krytycznego spojrzenia na rzeczywistość rysuje bardzo ciekawy obraz świata – co ważne i co warto powtórzyć, nie tylko kobiecego. Zaproponowana przez Krystynę Mazur poetycka droga poszukiwań sensu istnienia jest uniwersalna. Nakłania do podjęcia samodzielnych wędrówek, doświadczania własnej świadomości - koniecznego do wartościowej oraz uduchowionej egzystencji.

(sz)
[email protected]