11 lat temu zginął Marian Tomasz Goliński

Mogę powiedzieć kilka słów o tym wszystkim, co wiązało się z szerszym kontekstem działalności Mariana Tomasza Golińskiego - Tomasza Golińskiego,  bo tak żeśmy go wszyscy nazywali. Należał on do tego pokolenia Polaków, któremu przyszło żyć przez długie lata, do 40-go roku życia w komunizmie. Ale należał do tej części tego pokolenia, które przeciwko komunizmowi walczyło poprzez Solidarność, poprzez działalność katolicką.

Tomasz Goliński był czterokrotnie burmistrzem tego miasta. Był człowiekiem który tutaj, w Szczecinku, cieszył się ogromnym autorytetem. Autorytetem który wynikał z jego pracy, z jego osiągnięć. To tworzyło aurę tego człowieka. Człowieka, uczciwego, godnego, pracowitego i skromnego. Człowieka, który mógł budzić zaufanie i szacunek. Można powiedzieć, że swój autorytet budował w sposób naturalny. Miał te cechy dzięki sobie i miał je dane od Boga. Bo to Bóg ostatecznie decyduje, kim jest człowiek, choć wszyscy mamy wolną wolę. Pracował też w ciągu trzech kadencji w parlamencie, łącząc pracę tę z pełnieniem funkcji burmistrza. (…) Wtedy go poznałem. Wtedy go zapamiętałem jako wyjątkowo rzetelnego, spokojnego posła. Spokojnego posła w tym niespokojnym czasie, w tym wielkim zróżnicowanym klubie parlamentarnym jakim był klub Akcji Wyborczej Solidarność. Potem przeszedł do innej partii która wyłoniła się z tamtego ruchu - partii Prawo i Sprawiedliwość.  Partii, która podjęła się wielkiego, niezwykle trudnego dzieła - naprawy Rzeczypospolitej. Rzeczypospolitej, która jest dziś wolna, niepodległa demokratyczna, ale która cierpi na wiele niedostatków. Można powiedzieć - na wiele chorób. Zarówno diagnoza bywa niełatwa, a jeszcze trudniejsze jest leczenie tych chorób. Trudniejsze, bo wiele jest takich ludzi, którzy się temu przeciwstawiają. Wybór PiS był wyborem niełatwym, bo to nie jest formacja pieszczona przez media, wspierana przez tych, którzy są możnymi. To był wybór znaczący. Droga, którą szedł Tomasz Goliński, byłą droga służenia tej małej jak i tej wielkiej naszej wspólnej ojczyźnie - Polsce. Służył jej dobrze. Był w klubie jednym z tych, którzy budują jego jedność, jego sprawność i to w różnym wymiarze

Pamiętamy o Tomaszu Golińskim i będziemy pamiętać. Wszedł swoim przedwcześnie przerwanym życiem do historii tego miasta, tej ziemi. Wszedł także do historii naszego środowiska, naszej formacji, do historii próby naprawienia Rzeczypospolitej. Próby która - jestem o tym przekonany - przyniesie kiedyś owoce. Uda się doprowadzić do tego, że będziemy mieli kiedyś inny kraj.