„Zielone miasto” ma już 30 lat

Aż trzy dni trwało uroczyste świętowanie 30-lecia Bornego Sulinowa.

Obchody rozpoczęły się w piątek (2.06) Mszą św. w tutejszym kościele pw. św. Brata Alberta, którą odprawił i okazjonalne kazanie wygłosił długoletni proboszcz ks. Jerzy Stadnik. Oficjalne otwarcie obchodów odbyło się w tzw. Budynku Kulturalno-Oświatowym, w którym ulokowana jest m.in. Izba Muzealna poświęcona w całości historii byłego poligonu Borne Sulinowo.

Kiedy pamiętnego 5 czerwca 1993 w samo południe odbyło się uroczyste, oficjalne otwarcie miasta, oczom licznie przybyłych mieszkańców, ukazał się ponury, wojskowy kompleks budynków poprzedzielanych ogrodzeniami i bramami. To właśnie tego dnia rozpoczął się nowy, cywilny etap po raz pierwszy w historii miasta Bornego Sulinowa.

Jak zauważyła na wstępie swego wystąpienia burmistrz Dorota Chrzanowska, miastem została „obdarowana” wiejska gmina Silnowo. To właśnie tam znajdowała się siedziba władz z ówczesnym wójtem Teresą Knapik. Jeszcze tego samego roku 15 września Rada Ministrów nadała miejscowości Borne Sulinowo status miasta. Zaczął się unikatowy w skali europejskiej proces zasiedlania i zagospodarowania pustego miasta.

W tamtym czasie siedzibę władz, a właściwie tylko kilku pracowników urzędu ulokowano przy ul. Lipowej. Docelową siedzibą władz miasta stał się gruntownie przebudowana na ratusz dotychczasowa siedziba sztabu garnizonu. Pierwszym burmistrzem został Bogusław Rola, (przewodniczący Rady Gminy był Paweł Kacperek) a po nim w kolejności Jacek Chrzanowski, Józef Tomczak, Renata Maria Pietkiewicz-Chmyłkowska i Dorota Chrzanowska (od 2018).

Współczesne Borne, poza kilkoma enklawami, zatraciło swój dawny koszarowy charakter i stało się miastem w pełni cywilnym.  Od szeregu innych miast odróżniają go wszechobecne dorodne sosny  i ukryta wśród nich zabudowa.

Wszystkie dawne bloki mieszkalne (tzw. Leningrady) zostały gruntownie przebudowane, a zdecydowana większość budynków koszarowych przeobraziła się w atrakcyjne pensjonaty i mieszkania. Na obrzeżach miasta wyrosło osiedle domów jednorodzinnych, nowoczesny stadion z zapleczem, a także pole namiotowe z zapleczem i pomostami na jeziorze, a dawny olbrzymi szpital przekształcił się w znane w całym kraju Centrum Rehabilitacji SM.

W samym centrum miasta, które niegdyś wyznaczał rozległy asfaltowy plac defilad, pojawiła się nowoczesna hala sportowa i centrum handlowe. Znikły też pozostałe  symbole zamkniętego miasta - dwie główne bramy wyjazdowe od strony Szczecinka oraz stacji kolejowej.   

Trzydziestolecie stało się okazją do podsumowania dotychczasowego dorobku miejscowego samorządu. Najnowszą historię w postaci niezliczonej ilości zdjęć dokumentujących niemalże dzień po dniu całe trzydziestolecie, zaprezentowała burmistrz Dorota Chrzanowska.

Na świętowania przybyli nie tylko byli radni i burmistrzowie, ale także wicewojewoda Jacek Wójcik, poseł – wiceminister Małgorzata Golińska, starosta szczecinecki Krzysztof Lis oraz przedstawiciele sąsiednich gmin i instytucji.   

Trzydniowe uroczystości zakończyła niedzielna wycieczka autokarowa pn. „Śladami dawnego garnizonu”