„Kolej na kolej”, której już nie ma  

Przez dziesiątki lat Szczecinek uważano za miasto kolejarzy. To oni, jako jedni z pierwszych polskich pracowników, przybyli tu już w marcu 1945 roku. Wtedy to była jedna z najważniejszych stacji węzłowych w ówczesnej DOKP w Szczecinie z olbrzymią parowozownią, zapleczem warsztatowym i magazynowym, bocznicami kolejowymi oraz górką rozrządową.

W najlepszym okresie w latach 60. przez stację przejeżdżały w ciągu doby dziesiątki pociągów towarowych i osobowych. W dworcowej poczekalni z dużą restauracją i kuchnią ulokowaną w podziemiu, bez względu na porę dni czy nocy nigdy nie było pusto. Dworzec lśnił czystością. Zarówno przez wejściem jak i na peronach oraz podwieszonych pod dachami peronów donicach latem rosły wyhodowane w kolejowym ogrodnictwie kwiaty. Na każdym peronie były kioski oferujące prasę, papierosy lub słodycze. Pośród tłumów oczekujących na przyjazd pociągu, kursowały obładowane pocztowymi przesyłkami akumulatorowe wózki peronowe. Taką stację wielu mieszkańców pamięta jedynie już z czasów dzieciństwa lub młodości. Dzisiaj, kiedy szczecinecki dworzec jest już na wpół wymarłą ruiną, jego czasy świetności możemy obejrzeć na bardzo nielicznych zdjęciach otwartej w czwartkowy wieczór (3.10) w Muzeum Regionalnym wystawy zatytułowanej „Kolej na kolej”.  

Co ważne, większość zdjęć pochodzi z okresu międzywojennego.

Na muzealnej wystawie większość zaprezentowanych zdjęć pochodzi z dworców kolejowych w Pile i Stargardzie. Są licznie zgromadzone urządzenia i przedmioty jak choć tabliczki znamionowe parowozów, wiejska stacyjna kasa kolejowa, liczne tablice i oznakowania, a także mundury kolejowe. Są także listy przewozowe, w tym jeden nadany w Neustettin w 1909 r.. Szkoda, że zabrakło „białego kruka” jakim jest list nadany w wagonie pocztowym pociągu w 1878 roku, a więc podczas otwarcia pierwszego połączenia kolejowego pomiędzy Czarnem a Czaplinkiem przez Szczecinek. List ten znajduje się w zbiorach pasjonata dziejów szczecineckiej poczty Władysława Fijałkowskiego. Z ważniejszych elementów dawnego wyposażenia kolejarzy są lampy konduktorskie, lampy sygnalizacyjne, a z wyposażenia stacji- kolejowa centralka telefoniczna oraz oryginalna tablica stacyjna z napisem „Neustettin”. Eksponaty pochodzą z kilkunastu miejsc, a wiele od osób prywatnych.  

– mówi Irek Markanicz, dyrektor Muzeum Regionalnego w Szczecinku. 

– W ciągu zaledwie trzech lat powstały wszystkie połączenia, które są do tej pory. Na Pomorzu pierwsze połącznie kolejowe wybudowano pomiędzy Szczecinem a Berlinem w 1843 r. Trzy lata później kolej dotarła do Stargardu.

W Szczecinku niemalże w każdej rodzinie był ktoś, kto pracował na kolei. Szczecinecki węzeł teraz stracił na znaczeniu, jednak przez lata był nasza wizytówką. Nie można powiedzieć, że tak jest dzisiaj.  

Otwarcie muzealnej wystawy, choć ze względu na lokalną tradycję kolejarską liczono na tłumy, odbyło się przy udziale niezwykle skromnej ilości odwiedzających. (jg)