Żył i tworzył w Szczecinku. Wiesław Adamski ma już swoją tablicę pamiątkową

Nie w sierpniu, jak pierwotnie zapowiadano, a dopiero teraz w sobotę 6 października, w niezwykle kameralnych warunkach, na kamienicy pod siódemką została odsłonięta pamiątkowa tablica poświęcona Wiesławowi Adamskiemu. Białą szarfę z różą zdjęła Agnieszka Thomassen w towarzystwie swojej mamy Barbary Wiśniewskiej oraz męża Johanesa. 

Jak wcześniej poinformowała nas p. Agnieszka, pomysł umieszczenia na ścianie tablicy powstał po śmierci artysty 10 lutego 2017 r. - Kiedy jeszcze stałam z moją mamą nad nagrobkiem wujka, w wielkim żalu i bólu (…) Mówiłyśmy mu, że się nim zaopiekujemy, postawimy kamień na nagrobku, stworzymy płytę na ścianie budynku, w którym mieszkał. Ból po stracie tego bliskiego nam człowieka był ogromny, nie do zniesienia.

- Ostatecznie pozostawiłam inwencję twórczą na wykonanie kamienia na nagrobku wujka  panu Jarosławowi Kujawie. Wykonanie tablicy pamiątkowej na fasadzie budynku,  w którym mieszkał wuj-zaproponowałam artyście- rzeźbiarzowi Stanisławowi Biżka. Podeszłam do tych projektów z myślą, że podstawą sukcesu jest zaufanie do artysty. 

Skąd na tablicy data 10.02.2018?

- Pierwotnie odsłonięcie tablicy miało się odbyć w pierwszą rocznicę śmierci Adamskiego, w dniu 10.02.2018 r. zaraz po wystawie, którą zorganizowałam wspólnie z Muzeum Regionalnym w Szczecinku, „In Memoriam”. Dopiero teraz jednak możliwa jest realizacja tego przedsięwzięcia. 

 - Poprzeczka wisiała o wiele wyżej, niż się spodziewałam. Otrzymałam wszystkie - jak wówczas myślałam – podpisy od współlokatorów w kamienicy, w której mieszkał artysta. Okazało się, że w budynku istnieje więcej współwłaścicieli i nie posiadamy zarządcy. Musiałam poszukiwać nawet te osoby i instytucje, które posiadają w kamienicy tylko 0,3 % udziałów. Do samych Świąt Bożego Narodzenia zbierałam podpisy, poszukiwałam osób za granicami kraju, ktoś był w szpitalu. Na same święta miałam wrażenie, że już wszystko osiągnęłam. Niestety. Dowiedziałam się o nieszczęśliwym odejściu naszej ukochanej sąsiadki w budynku. Cały proces utknął w miejscu na jakiś czas. Chociaż rozumiałam sytuację, to czasami miałam wrażenie, że zmagam się z jakąś niepokorną, mitologiczną hydrą o wielu głowach - tyle mi się nazbierało różnych zadań do wykonania! Wszystko przesunęło się mocno w czasie, nie z mojej winy. Nie miałam wpływu na pewne wydarzenia. 

Jak powiedziała podczas osłonięcia Agnieszka Thomassen, powstanie tablicy było możliwe dzięki pomocy finansowej Stanisława Biżka, Marii i Henryka Gaszkowskich, Zbigniewa Klimowicza, Urszuli i Mirosława Kalembasów, Annie i Dariuszowi Kijewskim.   

Wiesław Adamski był artystą wielkiego formatu. Otrzymał niezliczoną ilość nagród i wyróżnień godnie promując nasze miasto. Swoje parce wystawiał w miastach całego świata, w miejscach o których inni artyści mogli tylko pomarzyć. Zostawił po sobie nie tylko bogaty dorobek artystyczny, ale także dla przyszłych pokoleń świadectwo naszego istnienia.  Jego działa sztuki są jak listy dla potomnych. 

Głos zabrał także kandydujący na burmistrza Szczecinka Krzysztof Berezowski, poproszony o to przez organizatorów: O dzisiejszej uroczystości będzie wzmianka w zagranicznej prasie. Na całym świecie są ludzie, którzy pana Adamskiego bardzo doceniają, podziwiając jego dzieła w muzeach w Waszyngtonie oraz w Madrycie. W Szczecinku mamy kilka dzieł ze spuścizny pana Wiesława. 

- Po odejściu wujka do dzisiaj czuję się osierocona. Tęsknie za spotkaniami z tym wielkim mistrzem, pokornym człowiekiem i naszymi niekończącymi się rozmowami. Brakuje mi dzisiaj jego ciepła i wsparcia, gdyż był to naprawdę mądry człowiek. Adamski nie tylko znał się na sztuce, ale posiadał wiedzę w wielu dziedzinach życia. 

- Moim zadaniem jest podtrzymywanie dobrego imienia mojego wujka, opisywanie jego historii. Moim zadaniem jest też otwieranie okna na sztukę wujka. Z wielką przyjemnością staram się kontynuować przekaz Adamskiego na temat naszego życia i samego człowieka oraz dalej prowadzić dyskusję, którą on rozpoczął wiele lat temu w swoich dziełach sztuki.  Stworzyłam już dla artysty stronę internetową na Wikipedii w kilku językach. Chociaż napisałam jego biografię to cały czas poszukuję nowych informacji, dopisuję coś nowego i zapełniam niektóre, jeszcze puste karty jego życia. 

- Działalność na rzecz naszego szczecineckiego artysty jest często trudną pracą, bo wujek nigdy nic nie katalogował i pozostawił po sobie artystyczny bałagan. Jednocześnie praca na jego rzecz jest wielkim przywilejem. Czuję się czasami jak poszukiwacz i odkrywca, bo przeglądając jego niezwykle bogaty dorobek ciągle odkrywam coś nowego, co mnie zaskakuje. To są najprzyjemniejsze chwile w mojej działalności dla artysty. Te chwile przypominają mi, jak ważna jest moja praca i świadczą o tym, że mój trud się opłaca. (jg)