Włodzimierz Kłuciejasz, artysta z dużym sercem. Wernisaż w Galerii Zamek

Przy licznie zgromadzonej publiczności w piątkowy (8.04) wieczór odbył się w Galerii „Zamek” wernisaż malarstwa zmarłego siedem lat temu szczecineckiego artysty, Włodzimierza Kłuciejasza.

Przedstawione prace powstały w różnych okresach jego twórczości artystycznej obejmujące linoryt, akwarelę i przede wszystkim technikę olejną. Malarstwem zajmował się ponad 20 lat. W latach 80. został członkiem Stowarzyszenia Plastyków Amatorów w Łodzi, w życiu którego aktywnie uczestniczył i gdzie doskonalił swój warsztat malarski m.in. pod okiem prof. Ryszarda Hungera.

Jego prace zostały docenione m.in. na wystawach sztuki nieprofesjonalnej w kraju i zagranicą: w Łodzi, Zgierzu, Szczecinie, Glauchau (Niemcy), Nantes (Francja), Oberlaa (Holandia) i Wiedniu (Austria). Szczecinecki malarz brał również udział w wielu krajowych i międzynarodowych plenerach plastycznych.

Specjalnością Włodzimierza Kłuciejasza były przepojone słonecznymi promieniami nostalgiczne pejzaże. Tematyka obejmuje głównie to, co było mu najbliższe – pomorską przyrodę z licznymi lasami, łąkami i jeziorami ukazana w różnych porach dniach. Barwne plamy brzmią zgodnie z obserwowaną naturą. 

– mówiła komisarz wystawy Jolanta Korsak-Kopterska  - W naszym mieście nie brakuje ludzi, którzy parają się szeroko rozumianą twórczością amatorską.  Jednym z nich był właśnie Włodzimierz Kłuciejasz. Poznałam go na początku lat 90, kiedy w galerii handlowej zobaczyłam jego przepojone słonecznym światłem i kolorem obrazy nawiązujące do impresyjnych tradycji młodopolskich. 

- To był człowiek wielu talentów – ocenia komisarz wystawy.

Kilka przedstawionych w galerii obrazów zastosowaną techniką, a także kolorystyką, mocno się wyróżnia. Ich tematyka dotyczy scenek rodzajowych z tzw. życia dzielnicy. Spostrzeżenia są niezwykle trafne. Przedstawione ludzkie typy zostały mocno zdeformowane – symbolizujące ich wykoślawione życie. 

- Miał świetne postrzeganie i zapamiętywanie  – ocenia kurator. - Czy to był pejzaż, który cieszy oko, czy jakaś scena z podwórka. Za każdym razem na pierwszym miejscu ujawniał atmosferę miejsca. To był wspaniały człowiek, z dużym  sercem, bardzo ciepły, empatyczny i z wielkim dystansem do siebie i do tego co robi.