Widziane z boku: Letnia stolica sportów zimowych

Mam szczerą nadzieję, iż w momencie ukazania się najbliższego „Tematu”, wyciąg do nart wodnych będzie, ku radości jednych a zmartwieniu drugich, gotowy, choć raczej wodnych szusów narciarzy nie należy się jeszcze przez kilkanaście dni spodziewać. Budowa idzie „jak po grudzie”. Niemałe doświadczenie budowniczych, w tym inżynierów „Riksena”, firmy niemieckiej specjalizującej się w instalacji wyciągów, nie na wiele się przydaje, gdy jezioro Trzesiecko piętrzy coraz to nowe trudności. Wykonane na zlecenie generalnego wykonawcy jeszcze przed rozpoczęciem budowy, badania geologiczne, nie pokazały tym razem rzeczywistości.
   Dno jeziora zalegają kilku, a nawet kilkunastometrowe warstwy mułu, przykrywające grube pokłady kredy. Zastosowano technologię posadowienia na gruncie nośnym betonowych prostopadłościanów, stanowiących fundamenty pod maszty i stalowe odciągi. Fundamenty składają się z kładzionych precyzyjnie po specjalnych prowadnicach, nakładanych jedna na drugą, ciężkich zbrojonych płyt. Prace wykonywane są w całkowitych ciemnościach, głęboko pod wodą, pod dozorem nurków, którzy raczej czują niż widzą, opuszczane przy pomocy dźwigu kilkutonowe elementy. Żłobione przez koparkę otwory zbliżające do gruntu nośnego betonowe elementy, po kilku godzinach wypełnione są napływającym z boków mułem. Praca wyczerpująca i co tu dużo mówić, niebezpieczna.
   W końcu jednak nasz wyciąg do nart wodnych powstanie i, czego jestem pewien, przyciągnie do Szczecinka oczekiwanych turystów. Nasz letni obiekt narciarski, wkomponowuje się pięknie w zabudowania zabytkowej plaży, a „wartością dodaną” są podesty i nowe miejsca dla małej gastronomii. Przy okazji budowy wyciągu wybudowano piękne 150 m, drewniane  molo, zwieńczone trzypoziomową trybuną. Jeszcze nie zakończono budowy, a pomost ten już staje się ulubionym miejscem spacerów szczecineczczan. Z wcinającego się głęboko w jezioro mola, otwiera się przed spacerującymi nowy widok na miasto i Świątki. Widok dotychczas możliwy do obserwowania jedynie z łódek. Z pomostu jak na dłoni widać wreszcie, poprzez „prześwietlony” przez Starostwo południowo-zachodni brzeg jeziora, piękną zieloną łąkę, na której lada moment zaczną wyrastać domki jednorodzinne „osiedla Świątki”.
   Jak dobrze pójdzie w przyszłym roku obok „narciarskiego mola”, wybudujemy śliczny obiekt kąpieliskowy, z 50 m basenem pływackim. Kawałek dalej powstanie, również w przyszłym roku, finansowany z projektu Civitas Plus, hangar dla naszej floty pasażerskiej. Tam też będą pomosty i drewniane podesty, na których mam nadzieję staną parasole, ogródki piwne, mała gastronomia itp. I tak krok po kroku zmienia się oblicze przez lata nieco „uśpionego” miasta.
   Pod koniec lipca obok basenu pływackiego zostanie uruchomiona kolejna niecodziennie spotykana latem atrakcja. Niezależnie od pogody i temperatury, od 25 lipca, przez okrągły miesiąc będzie można bowiem korzystać z  wypożyczonego przez Aqua-Tur z Holandii….. sztucznego lodowiska. Cena powinna być przystępna, więc już dziś entuzjastów łyżew zapraszam na parking obok krytej pływalni.
   Pływając „Księżną Jadwigą” czy „Bayernem”, warto choć  na chwilę zatrzymać się na Mysiej Wyspie. To ciemne, zakrzaczone i jeszcze dwa lata temu mało przyjazne miejsce, zmieniło się nie do poznania. Chodząc po wyspie, a raczej dzięki usypanej grobli, półwyspie, warto zobaczyć fundamenty po przedwojennej restauracji i  podmurówki galerii. Krok po kroku przybliżamy się do odtworzenia  tego obsługującego jednorazowo 1200 gości(!) obiektu. Dziś na Mysiej Wyspie można wypić kawę, piwo, zjeść kiełbasę z grila lub upiec coś w ognisku. Można też potańczyć. Za kilka lat po uzbrojeniu wyspy za pieniądze z Civitas Plus, przystąpimy mam nadzieję, do zmiany planów zagospodarowania przestrzennego dzielnicy Świątki, likwidując ostatnią przeszkodę dla odtworzenia po drugiej stronie naszego pięknego jeziora zabudowy turystycznej. Wtedy może staniemy się letnią stolica Pojezierza Drawskiego? Chwilowo aspirujemy do miana Letniej Stolicy Sportów Zimowych.

                  

Jerzy Hardie-Dougla