W schronisku bez wolontariuszy ani rusz!

Problemem  szczecineckiego schroniska dla zwierząt jest brak chętnych do pracy.  Z tego powodu funkcjonowanie wzorcowego schroniska opiera się w dużej mierze na bezpłatnej pomocy wolontariuszy.Podczas poniedziałkowej (26.02) sesji Rady Miasta uchwalony został po raz kolejny miejski program opieki nad bezdomnymi zwierzętami. Na ten cel miasto przeznaczy z budżetu blisko 740 tys. zł. 

Jak wiadomo, bezdomne zwierzęta znajdują schronienie w miejskim schronisku dla bezpańskich zwierząt. Choć schronisko uznawane jest w kraju za wzorcowe, a standardy wyznaczone w Szczecinku podawane są jako wzór przy ustanawianiu powszechnego prawa dotyczącego opieki nad bezdomnymi zwierzętami, i tu problemów nie brakuje. Jednym z nich jest brak ludzi do pracy. Z tego powodu funkcjonowanie wzorcowego schroniska opiera się w dużej mierze na bezpłatnej pomocy wolontariuszy.
Ewelina, Kamila i Julia – to trzy młode dziewczyny, które swój wolny czas poświęcają niełatwej pracy przy bezdomnych zwierząt. Podczas spotkania z naszą redakcją opowiedziały, jak na co dzień wygląda ich praca. Lekko nie jest. Ale trzyma je tu ogromna wrażliwość i miłość do bezpańskich czworonogów, bez których nie wyobrażają sobie swojego życia.
Najstarszą „stażem” jest Ewelina. W 2010 roku zaczęła tu swoją przygodę z wolontariatem. I tak już została. Odbyła tutaj praktyki, podpisała też umowę o pracę. W momencie rozmowy z naszą redakcją pani Ewelina przychodzi do swoich czworonożnych podopiecznych jako wolontariuszka. Robi to, mimo iż czas jej umowy o pracę się skończył, a PGK, które zarządza schroniskiem, zwleka z podpisaniem kolejnej. 
Kamila jest uczennicą ZS nr 6 w klasie o profilu technik weterynarii. W schronisku jako wolontariuszka pracuje od 5 lat. Natomiast Julia reprezentuje najmłodsze pokolenie wolontariuszy. Ma zaledwie 14 lat, a w schronisku pomaga od roku.

– Co robimy? Wszystko. Sprzątamy, karmimy, bawimy się z psami. Pomagamy wszędzie tam, gdzie akurat jesteśmy potrzebni. Ale są też wolontariusze wyłącznie od spacerów albo od głaskania. To oni przyzwyczajają zwierzęta do ludzi. Przychodzą, zabierają psy na spacer, a potem bawią się z nimi lub je „miziają”. Zwierzęta to uwielbiają.
- Kiedy jest wolny dzień, tak jak dzisiaj, pomagamy pracownikom od rana – opowiada Julka. – Pracy jest bardzo dużo. Na początku bałam się niektórych psów, ale pracownicy wytłumaczyli mi, do których mogę spokojnie wchodzić. 

- A jeszcze zgodnie z przepisami nie wolno karmić zwierząt w pojedynkę. To jest po prostu niebezpieczne. Nigdy do końca przecież nie wiemy, czy jakiś pies nie jest chory, czy ze względu na chorobę albo jego wcześniejsze przejścia nagle się na kogoś nie rzuci. A jeśli taki pracownik, będąc sam wśród zwierząt, nagle zasłabnie? 
- Jest zima, często też zacinają się furtki. Nieźle się wtedy trzeba namęczyć. Dlatego chodzimy karmić zwierzęta dwójkami, trójkami. No, ale jak nie ma wolontariuszy, to... pojedynczo... Nie ma rady. Nawet do tych zwierząt agresywnych.
Ciężkie chwile w schronisku są dla naszych rozmówczyń niczym wobec radości, jaką im daje możliwość opieki nad zwierzętami.

– Ja najbardziej lubię amstaffa Bazyla. To nic, że to groźna rasa. Amstaffy i pitbule naprawdę są tu łagodne. Labradory są groźniejsze i nie każdy może do nich wejść.
- Czasami ciężko jest się rozstać – dodaje Julka. – Miałam dwa ulubione kundelki, które poszły do adopcji. – Też miałam jednego psa, Abi. Płakałam, kiedy wyjeżdżała. Ale wiem, że w nowym domu jest jej dobrze. – U mnie była Benia, wszyscy się jej bali – opowiada z kolei Ewelina. – Mnie lubiła, dlatego spędzałam z nią dużo czasu. Ale udało się ją oddać do adopcji. Na szczęście mam dobry kontakt z jej właścicielami i mogę ją odwiedzać.
- Staramy się pomagać wszystkim psom, dajemy im smakołyki, głaszczemy, wyprowadzamy na spacery – dodaje Kamila. – Naszym zadaniem jest tez pokazać, że człowiek jest dobry, a nie zły, żeby te zwierzęta nie siedziały tutaj do końca życia.    

foto: Schronisko dla Zwierząt

Temat Szczecinecki wyd.22.02.2018
Jedyny tygodnik lokalny ze Szczecinka :)