Szczecinek to jedno z najbardziej twórczych miejsc, jakie znam

Ela Stasiuk, piosenkarka wywodząca się ze Szczecinka, w rozmowie z „Tematem” mówi m.in. o swoich planach na najbliższe miesiące, Art Pikniku i o porównaniu ją do Madonny w telewizji TVN.

- Jak zrodziła się u Ciebie pasja do śpiewu? Ile lat miałaś zaczynając?

Ela Stasiuk: -  Śpiewam od dziecka. Mam to chyba we krwi, bo urodziłam się w bardzo muzykalnej rodzinie. Zaczynałam mając kilka latek. Sąsiedzi zawsze wiedzieli kiedy wracałam do domu z podwórka, bo przez całą podróż na czwarte piętro śpiewałam wymyślone piosenki. Wtedy wydawało mi się, że jak śpiewam na klatce to nikt nie słyszy - a jednak. Potem jakieś występy w przedszkolu i szkolne akademie. Śpiew w kościelnej scholi. Muzyka była przy mnie zawsze. Tak naturalnie.

Pamiętasz swój pierwszy, duży występ? Jakie emocje jemu towarzyszyły?
-  Nie wiem, czy pamiętam swój pierwszy występ, ale pierwszy, który pamiętam odbywał się w kinie "Przyjaźń" (obecnie "Wolność"). To było w przedszkolu. Śpiewałam solówkę, ale wtedy nie robiło to na mnie jakiegoś dużego wrażenia. Pierwszy autorski koncert natomiast zagrałam jeszcze w liceum. Było to na placu Wolności podczas Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy. Skład był "wyjątkowy" - gitara akustyczna i elektryczna, perkusja i bongosy, bez basu i piana, ale zagraliśmy własne kompozycje i to było niezapomniane przeżycie. Występ stał się także furtką do późniejszej współpracy z zespołem Funqella. Zostałam, że tak powiem, zauważona.

Ukończyłaś wydział śpiewu solowego w szczecineckiej Szkole Muzycznej. Jak dużo uczyłaś się w tej szkole?
-  Byłam słuchaczką wydziału śpiewu solowego w PSM II st. w Szczecinku, ale nie ukończyłam wydziału. Zrezygnowałam po drugim roku, ponieważ czułam, że interesuje mnie inna stylistyka. Chciałam śpiewać piosenki, a nie arie. Nauka na wydziale dała mi pewną świadomość odnośnie techniki śpiewu, ale interesowały mnie inne emocje w muzyce.

 

Jakim miastem jest dla Ciebie Szczecinek?
-  Szczecinek to jest moje miasto rodzinne, miasto mojego dzieciństwa i miasto największych przyjaźni. To miasto zawsze bliskie mojemu sercu. Uważam, że jest to jedno z bardziej twórczych miejsc, które znam. Pochodzi stąd mnóstwo zdolnych ludzi i to miasto daje tym ludziom perspektywę rozwoju.

Pojawiłaś się w programie "Must Be The Music". Zgadzasz się z opinią jury?
-  Nie chcę być nieskromna, ale trudno się nie zgodzić. Skoro opinie były pozytywne, to pozostaje mi jedynie cieszyć się, że moja twórczość i umiejętności zostały docenione przez takie muzyczne autorytety.

Zimą można było zobaczyć Ciebie w "Dzień Dobry TVN". Marcin Prokop porównał Elę Stasiuk do Madonny (czytaj o tym tutaj). Jak się z tym czujesz?
-  Porównanie do Madonny potraktowałam z dużym przymrużeniem oka. Po emisji programu zastanawiałam się nawet, czy nie wykorzystać tego porównania w jakiejś PRowej akcji, ponieważ widzowie bardziej podchwycili ten temat niż samo wykonanie (śmiech). Prokop przyćmił swoim tekstem mój występ (śmiech).

Zimą pojawiła się także unikalna, szczecinecka płyta z kolędami, w nagraniu także wzięłaś udział. Jak oceniasz takie projekty?
-  Oceniam takie inicjatywy bardzo pozytywnie i tym bardziej cieszę się, że mogłam w tym projekcie uczestniczyć. Jest to z pewnością duża motywacja do działania i dalszego rozwoju dla szczecineckiej młodzieży. Za moich czasów nie było takich możliwości  (śmiech).

Jakie plany na najbliższe miesiące ma Ela Stasiuk?
-  W najbliższych miesiącach szykują się dwa nowe single. Jeden w wersji akustycznej drugi elektroniczny z producenckim projektem Syncdrifters. Dwa różne muzyczne bieguny, ale uwielbiam muzyczny eklektyzm. Dalej poszukiwanie wydawcy i koncerty. Mam też nadzieję, że będę mogła wreszcie pokazać swoją twórczość również w Szczecinku.

Czy wystąpisz na tegorocznym Art Pikniku pod naszym pięknym Zamkiem?
-  Mam nadzieję, że uda mi się w tym roku wziąć udział w Art Pikniku.

Miałaś jakiś najtrudniejszy moment w Twojej dotychczasowej karierze? Jak sobie z nim poradziłaś?
-  Póki co, nie miałam w swojej karierze jakiegoś wybitnie trudnego momentu. Mam szczęście, że wszystko do tej pory układało się po mojej myśli. W tym momencie jedyne trudności związane są ze znalezieniem wydawnictwa i promocją swojej twórczości, jednak takie problemy napotykają wszyscy współcześni twórcy. Niestety, jest to związane z dużym nakładem finansowym, a tego zawsze brakuje.

Wracając jeszcze do Szczecinka: Jak wspominasz zespół coverovy "Funquella"?
-  Zespół Funqella wspominam w wielkim sentymentem. To były moje najlepsze czasy: próby do rana, wspólne granie w Kolejarzu pod chmurką, wieczorne wypady "maluchem" i pierwsze koncerty w Garażu. To początki wielkiej przyjaźni, która trwa do dziś.

Rozmawiał: Patryk Witczuk