Stary Szczecinek: ulica A. Krajowej

Tylko kilka lip przetrwało. Być może stało się tak ponieważ któregoś roku drogę przesunięto i ich część znalazła się już na terenie przeznaczonym pod zabudowę jednorodzinną. Ten fragment dzisiejszej ul. Armii Krajowej (nazwa od 1989 r.) wcześniej ul. gen. Świerczewskiego a jeszcze wcześniej (od 1945 roku) - ul. Leśnej już w niczym nie przypomina tego sprzed lat. Archiwalne zdjęcie zostało wykonane w 1966 roku. W tym czasie ulica Świerczewskiego składała się z trzech odcinków. Różniły się między sobą... rodzajem nawierzchni. Pierwszy od skrzyżowania z ul. Marszałka Żukowa (dz. Wyszyńskiego) aż do SP-3 (dz. Gimnazjum nr 1) był z granitowej kostki, kolejny odcinek pomiędzy szkołą, a skrzyżowaniem z ul. Słowiańską z kostki (cegły) bitumicznej, a trzeci aż do przejazdu kolejowego z drobnego kamienia polnego, który raz do roku posypywano piaskiem i wałowano. Należy dodać, że droga w tym miejscu była wąska i kręta. Po jej obu stronach ciągnęły się odprowadzające z jezdni i przyległych terenów deszczówkę, rowy melioracyjne. Rzecz jasna chodnika w tym miejscu już nie było. Na końcu ulicy tuż przed przejazdem kolejowym, mieściły się magazyny Powiatowego Związku Gminnych Spółdzielni „Samopomoc Chłopska” oraz pachnący chlebem spichlerz zbożowy. PZGS zajmował się dostarczaniem do sklepów m.in. tkanin, obuwia, mebli, motocykli, rowerów, narzędzi , naczyń, odzieży, artykułów chemicznych itp. Tak dużych i zasobnych w różnego rodzaju dobra materialne nigdzie indziej w mieście nie było. Na bramie PZGS kończył się też ruch samochodowy. Z przejazdu kolejowego korzystały jedynie chłopskie furmanki oraz mieszkańcy  Wybudowania i pobliskiej Żółtnicy oraz Drawienia. Dodam, że dwa razy dziennie z trasy zjeżdżała „jedynka” dowożąc do bramy PZGS pracowników. Do pierwszej połowy lat 60. na całej długości ulicy aż po przejazd kolejowy rozciągały się wyłącznie kolejarskie ogrody działkowe. Ogrody przeniesiono potem za tory kolejowe. Dzisiaj w tym miejscu  rozpościera się potężne składowisko drewna Kronospanu. Pierwszą jaskółką zmian na tej ulicy była budowa na początku lat 60. Bazy Transportowej „Transbud”, a także betoniarni i polowej wytwórni prefabrykatów betonowych. To właśnie tutaj SzPB „Pojezierze” produkowało płyty stropowe i ścienne w systemie MK-75. Część wybudowanych w tamtym czasie obiektów przetrwało do dzisiaj np. warsztaty i biurowiec. W  tym teraz miejscu swoją siedzibę ma firma Dalbet (część terenu wykupił Kaufland) oraz MEC. W latach 70. na terenie dawnych ogrodów od strony ulicy wydzielono kilka działek pod zabudowę jednorodzinną z usługami rzemieślniczymi – stąd m.in. warsztat samochodowy i stolarnia. W tym też czasie ulicę wyprostowano i poszerzono. Od strony północnej, za wąskim pasem zrytego terenu (to tutaj odbywała się nauka jazdy żołnierzy - kierowców artyleryjskich ciągników gąsienicowych) za wysokim betonowym płotem, ukryta była koszarowa hala sportowa (dz. sala STO), kotłownia, drewniana makieta całego kompleksu koszarowego oraz garaże. To właśnie tam w ostatnim okresie trzymano pociski operacyjno-taktyczne. W tym celu pomiędzy płotem a garażami usypano wysoki ziemny wał. Przed wałem, co było bardzo znamienne (żywa tarcza?) w latach 70. wybudowano dla wojskowych rodzin pięciokondygnacyjny blok mieszkalny. (jg)