Ryszard Brzeziński: Spacer po Warszawie

Media kłamią. Albo nie mówią nam całej prawdy. Zacznę od tego, że wracając samochodem z Marszu Niepodległości słuchaliśmy informacji w radiu i nasze twarze wyrażały niedowierzanie. Że wszyscy ludzie uczestniczący w Marszu to zgraja bandytów szukających tylko guza, chcących za wszelką cenę zdemolować Warszawę i spalić słynną tęczę. Ja tam byłem, widziałem wszystko i o tym opowiem.

Ze Szczecinka wyjechaliśmy po 5:00. Mgła unosząca się nad ziemią nie pomagała, jechaliśmy więc bardzo ostrożnie. Mieliśmy plan dojechać na mszę poprzedzającą całe wydarzenie, ale przez te warunki musieliśmy jechać bardzo powoli. Po drodze mieliśmy przyjemność poddania policyjnej kontroli. Panowie policjanci byli uprzejmi, zapytali o prawo jazdy kierowcy, zapytali z wrodzonej ciekawości i grzeczności dokąd zmierzamy po czym nas puścili dalej. Trochę ta kontrola trwała, przeszukali nas dość dokładnie, zanotowali numery samochodu i podali innym patrolom, że czwórka panów do Warszawy zmierza samochodem o "takiej i siakiej" rejestracji. Cóż za szczegółowość! To się chwali. 

Szczęśliwie kolejnych kontroli nie mieliśmy, nawet przed wjazdem do stolicy, chociaż tego się nawet spodziewaliśmy. Mniejsza już z tym, zaparkowaliśmy pod Stadionem Narodowym i ruszyliśmy na Rondo Dmowskiego, miejsce z którego Marsz startował. Naszym oczom ukazały się już pokaźne grupki ludzi w różnych grupach wiekowych. Od przedszkolaków po ludzi siwych, chodzących czasem i o dwóch laskach. Najwięcej oczywiście było ludzi między 18 a 30 rokiem życia. Pełno biało-czerwonych flag, przeróżne transparenty i banery budziły uczucie jedności w tym miejscu, świetnie się tam odnaleźliśmy. Na uwagę zasługuje fakt, że zdecydowana większość ludzi była bardzo wesoła, mnóstwo uśmiechniętych ludzi machało flagami i rozmawiało spokojnie z innymi. Wszak świętowaliśmy, 11 listopada jest świętem radosnym. Trochę inny obraz niż ten przedstawiany w mediach.

Marsz poprzedziły przemowy. Około 15:00 oficjalnie Marsz otworzyli Krzysztof Bosak i Artur Zawisza, politycy związani z Ruchem Narodowym. Zaprosili kilku gości z różnych części świata. Byli reprezentanci Francji, Szwecji, pani redaktor pracująca dla polskiej rozgłośni we Lwowie i znany Polakom oraz mieszkańcom naszego miasta Zbigniew Stonoga. Wygłosili płomienne mowy o znaczeniu takich wydarzeń dla Europy. Nagrodzeni oklaskami zeszli z podestów i ruszyli z zebranymi ludźmi. 

Zaczęło się, ruszyliśmy skandując różne hasła, przede wszystkim wychwalające bohaterów tamtych dni, gdy walczyli o niepodległość Polski oraz nieśmiertelne i ważne "Bóg, Honor i Ojczyzna". Naprawdę ciarki przechodziły gdy się na to patrzyło i słyszało ten tłum skandujący te hasła ramię w ramię. Podczas Marszu obawialiśmy się najbardziej prowokacji. Wokół nas bowiem pełno było zwykłych ludzi, takich jakich spotykamy na ulicach codziennie. Mylą się ci, którzy twierdzą, że na Marsz przyjeżdżają sami zadymiarze. Że przyjeżdżają jacyś smutni faszyści czy naziści, którzy chcą na kimś przetestować swoje uderzenia pięściami. Na marszu były całe rodziny z małymi dziećmi. Jak one są faszystami to ja nie wiem jak szufladkować innych ludzi.

Do Mostu Poniatowskiego szliśmy spokojnie, powoli, skandując cały czas te same hasła. Pełno było flag i rac, po prostu widok zapierający dech. Nie widziałem w sumie nigdzie policji. Jeśli była to daleko od nas, poza zasięgiem mojego wzroku. W każdym razie było bardzo spokojnie i grzecznie. Awantura oczywiście zaczęła się na końcu mostu, gdy cały Marsz na nim się znajdował. Wtedy to ludzie idący na początku Marszu zobaczyli wiele oddziałów policyjnych. Obok tłumu jeździł bus, na którym znajdował się człowiek z megafonem, niczym młynowy kierujący dopingiem na meczu narzucający hasła. Obwieścił tłumowi, by nie dał się prowokować, by iść spokojnie, by nie dawać służbom powodu by użyły środków przymusu bezpośredniego. Policja też ostrzegała, w nieco innym tonie, że nie będzie odpowiadać za ewentualne zniszczone mienie, żeby osoby postronne opuściły trasę Marszu. 

W podobnym czasie jakaś grupa bałwanów, bo inaczej ich nazwać się nie da, zaczęła obrzucać policję kamieniami, zachowywała się agresywnie, zupełnie inaczej niż ludzie uczestniczący w Marszu. Podobno ludzie będący w Straży Marszu nie chcieli ich wpuścić do kolumny bo mieli na sobie kominiarki, wyczekiwali więc dogodnego dla nich momentu by zacząć zadymę. Policja jak obiecywała, tak zrobiła. Zaczęła ich traktować barwioną wodą, w której był gaz pieprzowy. Swoją drogą przechodzi to moje wyobrażenie, żeby na miejsce, w którym Marsz Niepodległości ma się zakończyć przyjeżdżali jak na wojnę, gotowi by pacyfikować tłum. Brzmi trochę jak odgrzewana lekcja historii. W każdym razie gaz bardzo łatwo się ulatniał i momentalnie ludzie zaczęli się krztusić, przecierać oczy i zakrywać twarze czym tylko się dało. Nie wiem kim trzeba być, by traktować tak wszystkich ludzi z góry, zamiast wyłapać winowajców. Kompletny brak wyobraźni. Pamiętają Państwo o ludziach, którzy w Marszu szli? Pal licho nas, ludzi dorosłych, ale dzieci i starsze osoby na to sobie w ogóle nie zasłużyły. 

Do końca nie zostaliśmy. Zaplanowane były jeszcze dłuższe przemowy, podsumowujące całość. I jeszcze koncert z muzyką patriotyczną. Musieliśmy jechać, bo gonił nas czas, niektórzy musieli wcześnie wstać by iść do pracy. W skrócie, Marsz przebiegał bardzo spokojnie i radośnie, do pewnego momentu oczywiście. Mimo starań służb (mówiło się o celowych wielokrotnych kontrolach tych samych samochodów czy autokarów) na Marsz dotarły tysiące ludzi. Każdy w tym samym celu. I nie była nim zadyma, ale wyrażenie przywiązania do kraju i jego tradycji. Jak mi ktoś nie wierzy to zapraszam z rok na kolejny Marsz Niepodległości. Warto pojechać i skonfrontować swoją wiedzę i poglądy z rzeczywistością. 

Ryszard Brzeziński