Rozmowa z Ewą Tomczyk, Rzecznikiem Osób Niepełnosprawnych

Podczas czerwcowej sesji Rady Powiatu Starosta Krzysztof Lis przedstawił radnym Rzecznika Osób Niepełnosprawnych. Została nim pani Ewa Tomczyk, prowadząca Fundację Przyjaciele Języka Migowego. Pani rzecznik przyjmuje interesantów  w czwartki od 15:00 do 17:00 w biurach Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie przy ul. Wiatracznej w Szczecinku. Możliwe jednak, że ze względów logistycznych, już niebawem biuro pani Ewy zostanie przeniesione do Starostwa Powiatowego. O ewentualnych zmianach będziemy informować Państwa na bieżąco.

materiał Starostwa Powiatowego w Szczecinku

Zapytaliśmy panią Ewę o pierwsze wrażenia i szczegóły dotyczące pracy na nowym stanowisku.

1)Może w kilku słowach przybliżmy naszym Czytelnikom jaka jest rola Rzecznika Osób Niepełnosprawnych.

Pierwsze i podstawowe zadanie jest to pomoc osobom niepełnosprawnym w uzyskaniu odpowiednich warunków do codziennego funkcjonowania. Pomoc w załatwianiu spraw, z którymi osoby niepełnosprawne nie są w stanie poradzić sobie same. Będę starała się wskazać osobom potrzebującym możliwości i narzędzia do rozwiązywania problemów z jakim borykają się na co dzień. Na pewno będę działała w obronie interesów osób niepełnosprawnych oraz przeciwdziałała wszelkim objawom ich dyskryminacji. W sprawach wymagających interwencji w różnych instytucjach takie interwencje będę podejmować. Będzie to również pomoc osobom niepełnosprawnym w porozumieniu się  z urzędami i innymi instytucjami w ważnych dla nich sprawach, tak aby te relacje stały się bardziej zrozumiałe i łatwiejsze. Poza tym myślę, że rolą Rzecznika jest również pomoc  urzędnikom różnych instytucji w zidentyfikowaniu realnych potrzeb osób niepełnosprawnych, bo nie wszyscy mają na co dzień kontakt z niepełnosprawnością przez co często nie rozumieją i nie dostrzegają problemów, z którymi muszą borykać się te osoby. Na pewno będzie to też informowanie osób i środowisk zainteresowanych o programach celowych realizowanych przez PFRON oraz o instytucjach i stowarzyszeniach działających na rzecz osób niepełnosprawnych. Nie wyobrażam sobie skutecznych działań bez współpracy z organizacjami działającymi na rzecz osób niepełnosprawnych z terenu powiatu. Korzystając z okazji chcę zachęcić przedstawicieli takich organizacji, ale również inne grupy zainteresowanie tematyką związaną niepełnosprawnością, do kontaktu ze mną. Zapraszam w czasie dyżuru albo proszę o kontakt e-mail: [email protected]

2)To raczej misja niż praca, do której jest pani znakomicie przygotowana.

Tak, też tak uważam. Z wykształcenia jestem ekonomistą, pedagogiem i surdopedagogiem. Jestem biegłym tłumaczem i wykładowcą języka migowego.  Pracuję zawodowo, dodatkowo jestem drugą kadencję ławnikiem w Rejonowym Sądzie Pracy w Szczecinku. Od wielu  lat jestem animatorem życia kulturalno – społecznego osób niesłyszących za co wielokrotnie byłam wyróżniona. Miedzy innymi otrzymałam tytuł Wolontariusza Roku 2015 od Burmistrza Miasta Szczecinka. Od 5 lat prowadzę Fundację „Przyjaciele Języka Migowego”, w ramach której pomagam osobom niesłyszącym z terenu naszego powiatu. Myślę jednak, że w pełnieniu tej „misji” nie wykształcenie jest najistotniejsze. Los sprawił, że wychowywałam się w rodzinie osób niepełnosprawnych i już jako małe dziecko musiałam być opiekunem swoich rodziców. Nie było to łatwe, sprawiło jednak, że już jako dziecko mierzyłam się z wieloma sprawami,  z którymi  niejeden dorosły, zdrowy człowiek może mieć problem. Takie dzieciństwo uczy empatii i daje taki bagaż doświadczeń, jakich żadna szkoła nie może dać. Głuchota nie jest jedynym rodzajem niepełnosprawności, z jakim miałam do czynienia. W moim bliskim otoczeniu i sąsiedztwie mam kontakt z różnymi rodzajami niepełnosprawności.

Pełnienia funkcji Rzecznika Osób Niepełnosprawnych nie postrzegam w kategoriach pracy, a raczej traktuję jako właśnie taką „misję” niesienia pomocy osobom niepełnosprawnym.

3) Jak pani zareagowała na wiadomość, że do pracy na danym stanowisku pan Starosta mianował właśnie panią? 

Poczułam się wyróżniona. Odebrałam to jako docenienie tego co robiłam do tej pory dla środowiska osób niesłyszących. Jednocześnie czuję, że zostałam obdarzona dużym kredytem zaufania zarówno ze strony pana Starosty jak i Powiatowej Społecznej Rady Osób Niepełnosprawnych. Oczekują oni, że takie aktywności jakie do tej pory prowadziłam na rzecz środowiska osób niesłyszących, przeniosę również na pozostałe grupy osób niepełnosprawnych. Do tego właśnie będę dążyć.

4) Czy do drzwi pani biura pukali już pierwsi interesanci?

Tak, było już kilka osób. Udało mi się pomóc rozwiązać kilka spraw.

5) Czy możemy osobom niepełnosprawnym, chcącym skorzystać z pani pomocy udzielić jakiś praktycznych porad, zachęcić aby przychodzili do pani ze swoimi problemami?

Jeżeli ktoś z osób niepełnosprawnych ma problem, którego nie potrafi sam rozwiązać zapraszam w czwartek od godz. 15:00. Po to właśnie tam jestem, żeby pomagać  osobom niepełnosprawnym. Wspólnie na pewno uda się łatwiej rozwiązać problem i osiągnąć cel. Jeżeli to możliwe to prosiłabym o obecność najbliżej rodziny czy po prostu bliskiej osoby, która ewentualnie technicznie będzie mogła pomóc coś załatwić albo dopowie ewentualnie później osobie niepełnosprawnej, coś czego nie zrozumie. Poza tym stawiam sobie za cal zaangażowanie najbliższych środowisk osoby niepełnosprawnej, pobudzenie do działania, tak żeby poprawić jakość życia osób niepełnosprawnych. Nie chodzi tu o wyręczanie, czy robienie czegoś za osobę, która sama może daną rzecz zrobić, ale raczej nauczenie osoby niepełnosprawnej jak z danym problemem może sama sobie poradzić.

6) Czy planuje pani w najbliższym czasie jakieś konkretne działania na rzecz osób niepełnosprawnych ?

Cieszę się, że pan o to pyta, bo do tej pory nie powiedziałam o jednej ważnej sprawie. Z dotychczasowych rozmów z osobami niepełnosprawnymi, z mojego otoczenia wynika, że jest potrzeba zorganizowania spotkania osób z różnymi  niepełnosprawnościami. Po pierwsze chciałabym je zorganizować, aby wspólnie porozmawiać, dowiedzieć się od zainteresowanych  o ich problemach i realnych potrzebach, żeby móc skutecznie im pomóc. Po drugie jeżeli będzie zainteresowanie chciałabym zorganizować takie spotkania cyklicznie. Jeśli osoba niepełnosprawna może porozmawiać z kimś kto ma podobne problemy, uzyskać poradę jak ktoś poradził sobie z podobną sprawą, czy porozmawiać z kimś kto po prostu wysłucha, to będzie to  forma rehabilitacji społecznej. Propozycję takiego spotkania kieruję do osób ze wszystkimi rodzajami niepełnosprawności. Nawet do tych, którzy do wyjścia z domu potrzebują pomocy. Pan Starosta zadeklarował wparcie w zakresie sali do takich spotkań i pomoc w dowozie na spotkanie chętnych osób niesamodzielnych. Zwracam się z prośbą do państwa, jeżeli ktoś chciałby uczestniczyć w takim spotkaniu proszę o wiadomość na adres e-mail podany powyżej, gdzie poda kontakt do siebie lub ewentualnie w przypadku braku możliwości porozumienia się drogą elektroniczną o telefon do sekretariatu PCPR (94 7137101) i zgłoszenie chęci udziału w spotkaniu i pozostawienie kontaktu do siebie. 

Dziękuję za rozmowę.

materiał Starostwa Powiatowego w Szczecinku