O Walentynkach słów kilka

Dzień zakochanych od kilku lat na dobre zagościł w naszym życiu. Nie tylko w życiu nastolatków. Tego dnia wyznajemy sobie miłość, obdarowujemy się wzajemnie serduszkami, umawiamy się na randki lub w domowym zaciszu przygotowujemy odświętną kolację przy świecach. Nawet ja, zwolenniczka Dnia Kobiet, zaczynam lubić walentynki. Chociaż nie jest to polskie święto, wydaje się miłe. W życiu codziennym coraz mniej mamy czasu na radosne chwile, dlatego takie dni są nam potrzebne.
Niektórzy uważają, że walentynki wywodzą się z Wysp Brytyjskich. Tamtejsi mieszkańcy wierzyli, że właśnie 14 lutego, kiedy przyroda powoli budzi się do życia, śpiewające ptaki zaczynają łączyć się w pary, a ludziom pomaga święty Walenty.
Wiele osób od dawna zastanawiało się, jaka powinna być wymarzona dziewczyna lub jakimi cechami powinien się odznaczać wymarzony chłopak. Większość z nas od razu krzyknie „Śliczna! Przystojny!”. Ale wiemy, że nie o urodę tu chodzi. Choć na pewno jest to miły dodatek do prawdziwych zalet naszej połówki. Pamiętam wiersz Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej: „Kto chce bym go kochała, nie może być nigdy ponury”. I pewnie wszyscy zgadzamy się poetką, bo ponurak na randce może nas przyprawić o wściekłość lub głęboką depresję. „Musi potrafić mnie unieść na ręku wysoko do góry”. Wiadomo, musi być sprawny fizycznie i na dodatek romantyk. W przyszłości może nas przenieść przez kałużę wielkości małego jeziora lub ściągnąć z krzesła, na którym znalazłyśmy się z powodu myszy czy pająka. „Musi umieć siedzieć na ławce”. Powinien być cierpliwy, pozwalać opowiadać sobie różne historyjki i nie przerywać w połowie zdania. Może przytulić, pocieszyć, bo gdy jest z tobą, nigdzie mu się nie spieszy. „Przyglądać się bacznie robakom i każdej najmniejszej trawce”. Ekolog. Brzmi nieźle, ale ma swoje plusy i minusy. Zamiast na deser zaprosi kolejny raz nad jezioro, bo trzeba sprawdzić, czy kaczki nie są głodne. „Ziewać, gdy pogrzeb przechodzi ulicą”. Postępujący na przekór zwyczajom i obowiązującym zasadom. Randka z takim chłopakiem może być niezapomnianą przygodą albo koszmarem, który będziecie pamiętać jeszcze na emeryturze. Na imieniny przyjdzie w podartych dżinsach, a na akademii szkolnej zaszokuje wszystkich czerwoną fryzurą. Ale może być też lepiej - zabierze do muzeum i opowie mrożące krew w żyłach losy każdego eksponatu, bo taki ktoś wcale nie musi być głupi. „Musi być wzruszony, gdy na przykład kukułka kuka lub gdy dzięcioł kuleje zawzięcie w srebrzystą powłokę buka”. Uczuciowy. Ale uczucia też mogą być różne. Byłoby dobrze, gdyby po wysłuchaniu kukułki nasz ukochany odwrócił się i ze swoim wzruszeniem podzielił się z nami. Lecz może się też zdarzyć tak, że nasz ukochany wsłucha się w kukanie ptaszka do tego stopnia, że zapomni o całym świecie i ... o ukochanej. „Musi umieć pieska pogłaskać i mnie umieć pieścić”. To też ekolog, jednak trochę spokojniejszy. Lubi zwierzęta. To dobrze wróży domowym przytulankom. Ale jest jedno niebezpieczeństwo: na ulicy będzie zachwycał się każdym psiakiem, a romantyczny spacer zmieni się w wielkie głaskanie. „Nie wiedzieć nic, jak ja nie wiem”. Na dwoje babka wróżyła. Może po prostu nie być kujonem i to duża zaleta, bo nie będzie całymi dniami siedział nad książkami czy komputerem. Ale dużo gorzej, jeśli jego niewiedza jest galopująca i na randce można z nim tylko porozmawiać w dialekcie „Yyy, tego, no...”. Być równie dalekim od dobra i równie dalekim od złości”. Musi mieć zalety i wady; nieidealny, zwyczajny jak my wszyscy.
Musi mieć w sobie po prostu „wszystkiego po kawałeczku”.

Danuta Ziętara


foto: stock.xchng/ba1969