"Mój profesor uważał, że jestem jego niespełnionym dzieckiem malarskim"

To już druga wystawa grafiki i malarstwa prof. Andrzeja Załeckiego w Szczecinku. Artysta przed kilku laty pokazał grafikę i linoryt w wersji czarno-białej, tym razem w Galerii Zamek podczas piątkowego wernisażu (11.03) przedstawił swoje prace kolorowe. 

 Autor jest wykładowcą na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu. Prowadzi jednocześnie pracownię autorską linorytu na Wydziale Sztuk Wizualnych Akademii Sztuki w Szczecinie. Specjalizuje się w grafice warsztatowej, rysunku, malarstwie i ilustracji. O jego wielkim dorobku świadczy ponad 60 wystaw indywidualnych oraz udział w ok. 150 wystawach zbiorowych organizowanych niemalże na wszystkich kontynentach. 

- Tym razem pokusiliśmy się o pokazanie twórczości artysty z nieco innej strony – mówiła podczas wernisażu Jolanta Korsak-Kopterska z SAPiK. - Jak sam mówi, niewiele dzieł popełnił w kolorze, a tymczasem na naszej wystawie prezentujemy również grafikę kolorową w postaci linorytów, rysunek oraz malarstwo. Wystawa przez to jest ciekawa i różnorodna.

Jak sam zauważył to z humorem autor wystawy: - W ogóle jestem czarno-biały. Więcej robię w czerni i bieli niż w kolorze. Mój profesor uważał, że jestem jego niespełnionym dzieckiem malarskim. Jest to więc jakiś rodzaj hołdu dla niego, choć nie wiem czy by go usatysfakcjonowało. Profesor mawiał: Powieś pan nawet najlepszą grafikę między nędznymi obrazami. Przegrasz. Uważam, że jednak można nie przegrać, ale konfrontacji należy unikać, stąd tym razem (wystawa) bez moich czarno-białych prac. 

Uwagę zwracają przede wszystkim ludzkie twarze, a może tylko maski, przedstawione w niezwykle różnorodnych sytuacjach. To twarze poważne, rozbawione, obojętne, obolałe, zniecierpliwione – często pod wieloma zasłonami. Być może stwarzają jedynie iluzję prawdy o człowieku? Prawda jest ukryta pod kolejną wersją maski. Właśnie z tego powodu twarze są głównym tematem naszego fotoreportażu z wystawy prof. Andrzeja Załeckiego. (jg)