Maciej Gaca: Technika zakupów

tygodnik Temat nr 634 / 18 września 2012

Czy chcemy, czy nie chcemy i jak byśma rzeczywistości nie zaklinali, to miejma odwagę spojrzeć prawdzie w oczy i to prosto. Jest drogo, a ma być jeszcze drożej. Trzeba pasa zaciskać i żyć łoszczędnie, a wiadomo, że najwięcej łoszczędzić można na żarełku, czyli na artykułach spożywczych. Zatem zakupy tychże to sprawa i odpowiedzialna, i poważna jak najbardziej zresztom, a nie jakieś tam fiu bździu. Tak twierdzą kobiety. Bo jak byśmy z tym równouprawnieniem nie kombinowali, to gołym okiem można w każdym markecie zauważyć, że to one właśnie decydują o tym, co w koszyku z zakupami wyląduje. No nie powiem, czasami u ich boku widać mężczyzn, ale ich udział w zakupach łogranicza się do popychania wózka z zakupami lub noszenia koszyka, w wyjątkowych przypadkach do uiszczania należności za nabyte produkty.
Z boku na to patrząc, to mnie to wygląda na dyskryminację płci brzydszej. Tym bardziej, że technika robienia zakupów przez kobiety jest całkowicie dla nas, mężczyzn, niezrozumiała. Na ten przykład podchodzi ona (kobieta) do regału z wędliną, bierze opakowanie do ręki, ogląda, czyta, obraca z każdej strony i zamiast wrzucić to to do koszyka, to łona na regał to odkłada i sięga po następne opakowanie i znowu obraca, ogląda i czyta i tak jest ze wszystkim. Masło, mleko, ser, soczek, chleb i za każdym razem to samo. Oglądanie i znowu to czytanie i czasem coś wreszcie ląduje w koszyku. A kręci się ona między regałami a to tu, a to tam i ciągle czyta i czyta. No i takie zakupy to trwają, że ho ho! A czasami to nawet jeszcze dłużej.
A przecie można i sprawniej i szybciej. Bo spójrzmy na technikę zakupów przedstawiciela tak zwanej płci brzydkiej. Mężczyzna wchodzi do sklepu krokiem zdecydowanym. Nie błądzi wzrokiem po regałach i nie plącze się między nimi, bo on wie po co przyszedł, leci przez sklep jak perszing, rzut oka na cenę i do koszyka wrzut następuje, czasu na czytanie nie mitręży, przecie masło to masło, a soku jabłkowego z malinowym pomylić nie można, bo na kartoniku jabłko wymalowane jak żywe, a na reklamie jak wół stoi, że i tanio, i że wszystko świeżutkie. Minuta osiem i już jest przy kasie i już po zakupach. Można? Można! To czemu one tak nie mogą?
Dlaczego market w czytelnie zamieniają? Postanowiłem ichnią (kobiecą) technikę zakupów sprawdzić łosobiście. Market metodą chybił trafił wybrałem, w cierpliwość się uzbroiłem, okulary do czytania na nos wsunąłem i wolniutko między regały ruszyłem. Na opakowaniu obrazek, a na nim apetyczna szynka wieprzowa, to je to pomyślałem i czytać zacząłem, no i wyczytałem, że mięsa wieprzowego ma ci ona aż 40 proc., a dodatkowo zawiera: wodę, tłuszcz wieprzowy, mięso oddzielone mechanicznie drobiowe, kazeinian sodu, przyprawę, aromaty, oraz E250, E331iii, E451i, E412, E415, E407, E422, E621, E316. Chemią mnie zaleciało, apetyt mi minął i szynkę na regalik ciepłem z powrotem. A do koszyka wrzuciłem kiełbasę wieprzową, bo mięsa wieprzowego miała 80 proc., a tych dodatków oznaczonych tajemną literką „E” tylko pięć. A oczy to z orbit mnie prawie wyszły, bo te literki jakieś takie lilipucie były, a przecie jeszcze termin ważności znaleźć i odczytać też musiałem.
Pospiesznie do koszyka wrzuciłem jeszcze dwie bułki, trzy pomidory, pęczek szczypiorku, rezygnując z zakupu flaszki trunku rozweselającego, choć to był jeden z nielicznych artykułów, który nie straszył literką „E” i na tym zakupy zakończyłem.
A od dzisiaj idąc do marketu nigdy nie będę zabierał ze sobą okularów, to po pierwsze primo, a po drugie primo to cierpliwie i bez pośpiechu wózek albo jakiś inszy koszyk za ślubną swoją tachać będę, bo uznaję z całom powagom wyższość kobiecej techniki zakupów nad męską i dyskryminowany czuć się nie będę, nawet jak przy kasie płacić będę musiał.