Kolejne prace studentów, które staną w szczecineckim parku

Coroczne studenckie plenery kończą się na dziedzińcu SAPiK przy ul. Kilińskiego uroczystą prezentacją  wakacyjnej twórczości. W tym roku swoje prace wykonane w lipowym drewnie, zaprezentowało sześciu studentów z ASP w Warszawie i Gdańsku. Co roku jest inna tematyka. Tegorocznym tematem są „Nieskończoności przyrody  - powietrze”.

Przypomnijmy, że w latach ubiegłych tematem były woda i ziemia. Nad tym, jak można przedstawić jeden z żywiołów w postaci  przestrzennej kompozycji studenci głowili się już znacznie wcześniej, przedstawiając swoją wizję najpierw w postaci projektu. Najbardziej udane prace zostały wybrane przez wykładowcę, a ich autorom zaproponowano plener w Szczecinku. 
Plenerowe wernisaże w Szczecinku mają już kilkuletnią tradycję. Jak nam powiedziała komisarz wystawy Jolanta Korsak-Kopterska z SAPiK-u, organizatorzy musieli stanąć niemalże na głowie, aby zdobyć najlepszy do prac rzeźbiarskich materiał, jakim było wysuszone drewno lipowe, które zostało ściągnięte aż z wybrzeża. Studenci przebywali tutaj niecałe dwa tygodnie. To nie tylko praca intelektualna tym bardziej, że powietrze jest bardzo trudnym tematem, ale przede wszystkim jest to ciężka praca fizyczna.  

- Posługiwałem się raczej formą lejącą się z prostymi geometrycznymi kształtami - odpowiada na pytanie o inspiracje przy tworzeniu swojej formy Tomasz Olkuśnik, student II roku SAP w Warszawie. Choć przyznam, że było to także skrzydło. Bardzo chciałem pójść w stronę abstrakcji, a nie czegoś, z czym ma się kojarzyć. Jeśli to się udało, to jest już połowa sukcesu. Gdybym miał więcej czasu i większą bazę posługiwania się narzędziami, bardziej bym to dopracował. To jest jeszcze trochę nieskończone. Kompozycję trzeba byłoby jeszcze stabilizować od dołu. Wybrałem spłaszczony, dość szeroki kloc, którego szerokość na górze podobna była do tej na dole. Trzeba było go ściąć, ale starałem się nie tracić na jego długości. Oczywiście, wstępne projekty były nieco inne. 
- W jakiś sposób zainspirowało mnie także samo drewno, które dostałem. Te kawałki są z lipy lub innych drzew. Ponieważ tu są sęki, drewno się trochę łamało, kruszyło i w tych miejscach powstawały naturalne cienie. To powstawało zupełnie świadome, jako wynik żmudnego procesu przy obrabianiu materiału. (jg)