Jerzy Gasiul: Ikona upadłej ideologii

felieton ukazał się 5 czerwca w tygodniku Temat

Milczenie jest złotem i dlatego czasem byłoby wskazane, aby w powodzi słów zrobić to dla zdrowotności. Nadmiar wypowiadanych słów może być bardzo niebezpieczny. Wszakże nie od dziś uważa się, że nawet głupiec – pod warunkiem że milczy - może uchodzić za mędrca. Adresuję to w szczególności do radnych, którzy w obecności kamer niestety bardzo często wygadują głupstwa. To co może uchodzić przy grillu i piwie nijak nie pasuje na sesji. Pohamowanie się z relacją dotyczącą własnego oglądu świata, byłoby czasem bardzo wskazane. Z pewnością zarówno słuchacze, jak i widzowie taką postawę przyjęliby nawet owacją na stojąco. 

A propos stania i milczenia. Ostatnia sesja w powiecie zaczęła się od milczenia. Chwila ciszy trwała ponoć jedną minutę, bo taki wymiar czasowy został zarządzony przez radnego z SLD. Dość nietypowym zjawiskiem było i to, że w tym czasie osoby prowadzące (z wyboru) obrady także były na sali. Najpierw dyskretnie siedziały za stołem prezydialnym, a potem na polecenie radnego, taktownie już na stojąco milczały. Nie wiem, czy milczały z powodu milczenia radnego zarządzającego milczenie, czy z powodu własnych przekonań, bojąc się własnym głosem ujawnić, czy są za milczeniem, przerwą, a może mówieniem. 

W przyszłym roku minie ćwierćwiecze od pierwszych wolnych wyborów do samorządów. Będąc przez trzy kadencje radnym, ani razu nie spotkałem się z tego rodzaju zachowaniem. Być może dlatego, ponieważ w tamtych odległych czasach radni dopiero się uczyli i co ważne, traktowali bardzo poważnie zarówno prawo, jak i statut rady. Owszem, zdarzało się radnym z SLD gremialne wychodzenie z ratuszowej auli, ale robili to w trakcie obrad i nigdy już na samym początku. Tym razem, będąc w wyraźnej mniejszości, stało się inaczej. Na sali został radny i być może sympatycy tego ugrupowania. Reszta – co ja piszę – zdecydowana większość cierpliwie czekała za drzwiami. 

Tak, to prawda, demokracja ma wiele niedoskonałości. Jedną z nich jest to, że niestety rację ma większość. I tu jest pies pogrzebany. Trzeba powiedzieć to wprost. To jest jej największa niedoskonałość. Chociaż jakby dobrze pokombinować, to i w tej materii da się całkiem sporo namieszać. Dodam, że stosuje się to w naszej części świata od jakiegoś czasu i to z dużym powodzeniem. Przecież nawet większości zawsze można wmówić zaślepienie, złą wolę, nieznajomość zagadnienia, chęć rewanżu, a jak i to nie poskutkuje to ostatecznie mowę nienawiści, analfabetyzm, frustrację i kilka jeszcze innych poważnych przywar. Repertuar w tym względzie jest przebogaty. Co ważne - jest niczym bomba w ręku terrorysty - ma ogromną siłę rażenia. Oskarżonym z tego repertuaru zwyczajowo z wrażenia odbiera mowę, a co wrażliwsi załamują ręce, apatycznie patrząc w ziemię. I o to chodzi. I są na to przykłady. W przeszłości, kiedy nie było jeszcze kamer TV, ludzi tak bezceremonialnie nie traktowano jak gromady przygłupów. Teraz i owszem. To taka nowość – cytując słowa filmowego bohatera - taka nowa, świecka tradycja. 

W tym przypadku nowością jest i to, że po raz pierwszy milczeniem potraktowano sprawcę, a nie jego ofiary. Już słyszę zarzuty, ależ nie. Jaki tam sprawca? Toż to mąż opatrznościowy. On – niczym Wujek Samo Dobro, chciał jak najlepiej, tylko jak zawsze ktoś tam coś spieprzył, czegoś nie dopilnował. Bo tam gdzie drwa rąbią tam... itd. Nawet w Polsce prowincjonalno-powiatowej trzeba zabełtać w głowach. Tyle odznaczeń, tyle zasług, szlak bojowy, walka z bandami, kontrrewolucja. 

Jeszcze raz pytam. Co z ofiarami? Czy kiedykolwiek, w jakiejkolwiek formie na sesji rady uczczono właśnie ich pamięć? Zaręczam, że nie chodzi o wydarzenia gdzieś tam z kraju, ale o całkiem lokalną tragedię. Jakby co mogę odświeżyć pamięć i przypomnieć. Chyba, że nie o historyczne fakty tu chodzi, a upamiętnienie ikony upadłej ideologii. 

Choćby przed tobą wszyscy się skłonili. Cnotę i mądrość tobie przypisując. Złote medale na twoją cześć kując (...) Spisane będą czyny i rozmowy.

                                                                                                                                      Jerzy Gasiul