Globalne ocieplenie

Zenek ma głos


Łostatnio to mam pecha. No, bo jak już uwierzyłem, że jako emeryta nie będę musiał płacić abonamentu za radio i telewizor i jużem planował, na co tom zaoszczędzonom gotowiznę wydam, to się rypło. Ustawa nie przeszła i dalej bulić muszę jak za zboże. A jakżem uwierzył w żarówki energooszczędne i żem kasiorę na wymianę tych zwykłych wywalił, to też się rypło. Bo ani one takie oszczędne, co widać po płaconych rachunkach, ani ekologiczne, bo się łokazało, że w nich od cholery rtęci jest. Ale to wszystko pikuś. Bo żem na dodatek, jak stary chłop, uwierzył w globalne ocieplenie naszej planety. I żem się tym przejął. I żem łzy smutku i żalu lał nad topniejącymi lodowcami. I żem na wycieczki przestał jeździć wygodnie, znaczy się samochodem. I się przesiadłem na rower. Bo wiadomo, trzeba zadbać o środowisko, a rower spalinów nie wydziela. I narażałem się na ból w nogach i w pośladkach, bo siodełko niewygodne mam. No i się też rypło.
W styczniu mrozy przyszły straszne. W nocy to nawet -15 u nas było, a w dzień to i -3. I łokrutne opady śniegu. I wszyscy się zadziwili nad tom anomaliom pogodową. Bo przecież wiadomo, i to nie od dziś, że zasadniczo, to żeśmy w strefie raczej śródziemnomorskiej som położeni. A tu kataklizm w całem kraju. Zaspy, nawisy śniegu i sople na dachach. Tramwaje z zamarzniętych szynów wyskakujom. Pociągi kilkugodzinne opóźnienia majom. Tysiące ludzi som pozbawione ogrzewanych mieszkań, wody i na dodatek pozamykali szkoły. I olbrzymie, potężne pieniądze wydawane som przez samorządy na odśnieżanie, na sprzęt, na sól i piasek. A podobno istnieje obawa, że soli zabraknąć może. Każde wiadomości telewizyjne to jak doniesienia z frontu. Walka, walka i jeszcze raz walka.
A mnie osobiście, przez tom zimę też koszty wzrosły. Bo i szaliczek, i czapeczkie, i rękawice, i skrobaczkie do szybów samochodowych żem kupić musiał. A wszystko to przez tych ekologów. W mylny błąd i mnie, i nas wprowadzili tym ględzeniem o globalnym ociepleniu. A ja każdego ranka słyszę starom piosenkie w wykonaniu mojej ślubnej: „Wstawaj, Zenek, śnieg na dworze. Wstawaj, Zenek, bo przyłożę. Wstań, Zenek, wstań”.
No i wstaję, i walczę z tym białym cholerstwem. I jak tu żyć, jak gołym okiem widać, że nastąpiło globalne łoziębienie? I nie uwierzycie, kto dał mnie na to odpowiedź. Ano Mietek, mój szwagier, co codziennie przed swoim sklepem śnieg odgarnia i nie czeka, aż skorupa lodu się na chodniku zrobi, co by musiał wtedy kilofa używać, czyli walczyć.
On mnie powiedział, że w naszym kraju, w grudniu, styczniu i w lutym jest zima. No i musi być wtedy i śnieg, i mróz. Bo tak już mamy. I że trzeba dać temu wiarę. I trza mieć i sól, i piasek, i sprzęt. Że jak śnieg spadnie, to trzeba sprzątać i do łask przywrócić łopatę. Bo choć to sprzęt archaiczny i prymitywny, to jednak nadzwyczaj skuteczny. Tak, że nie wystarczy łopatę kupić. Trzeba jeszcze jej używać. A ja to wam powiem, że Mietek rację ma. On wie, co mówi. Bo szwagier wiele zim przeżył. I tom w 1962 roku, gdzie -30 to była normalność. I tom w siedemdziesiątych latach też.
W każdym razie, można do tego tematu podejść inaczej, ekologicznie znaczy się. Z głębokom wiarom w globalne ocieplenie . Czyli zdać się na siły przyrody. No, bo w końcu przyjdzie wiosna i zwały śniegu stopnieją, bo mróz puści i problem zniknie.

O czym zawiadamia was
Zenek