Emerytem być, czyli wesołe życie staruszka

No tak już mam i to od lat, że jak to mówią: przy sobocie, po robocie umówić się z kimś muszę, co by zwyczajowego gadulca odskutecznić. W związku z tym nie inaczej stało się w ostatnią sobotę, kiedy z  zaprzyjaźnionym od lat emerytem na ławeczce osiedlowej żem się spotkał. Do rozmowy przygotowany byłem, gdyż z wydarzeniami na świecie jestem na bieżąco, było nie było telewizor się ma.

Niestety mój szanowny rozmówca nie chciał dyskursu w temacie, co dzieje się na Ukrainie, nie interesował go przebieg ciąży u serialowej gwiazdy, czyli pani Kożuchowskiej, że o perypetiach lekarzy z Leśnej Góry to ja nawet nie wspomnę. Czepił się i to niczym rzep psiego ogona wysokości swej emerytury, co ciut, bo jakąś stówę z hakiem niższa jest od średniej krajowej. Narzekał i to dobre minut paręnaście, że nijak mu na życie to nie starcza i w ubóstwie egzystencję wieść musi. Ale, ale, nie ze mną te numery i kitu nie dam se wcisnąć, wszak jak wspomniałem, ja jestem na bieżąco, a dane statystyczne GUS-u też znam. A tam stoi napisane, że średnia emerytura to aż 1514 zł. Z czego statystyczny emeryt to 300 zetów z haczykiem wydaje na czynsz i rachunki, 350 złociszy kolejnych na żywność, 140 na naprawy domowe i transport, a 200 to idzie na zdrowie - w tym medykamenty mu służące. Zatem, jeszcze 524 złotych zostaje, a jak od tego odjąć tą stówę z hakiem mego rozmówcy, to i tak cztery stówy żywej gotowizny mu zostaje. A to przecie ładny grosz. Można więc i poszaleć na łonie, jakiejś kultury se zadać, że o podróżach nie wspomnę. I co łon mi tu z ubóstwem wyjeżdża, jak u nas z biedą 8 proc. na to cierpi, a na takim Cyprze to nędza 50 proc. emerytów dopadła aż – jako stwierdziła Komisja Europejska zresztą. 

Zapewne nie uwierzycie, ale mój zaprzyjaźniony emeryt wiary mym słowom nie dał, dalej swym niedostatkiem w oczy mnie kłując, ględził o czynszu, którego płaci 4 stówy. A jęczał tak i stękał, i tak czekał na jakie dobre słowo, żem pogłówkował i... pomysła dostałem, a nawet trzy. 

Pomysł nr 1: zorganizować emeryty się muszą i z protestem, że kasiory za mało dostają do rządu, czyli do Warszawki ruszyć. Sejm zająć i premiera na rozmowy zawezwać. Ale podróż długa będzie, gdyż pociągi wolno jeżdżą i może się zdarzyć tak, że zanim dojadą to zapomną, po co jechali (wiadomo bowiem, skleroza starszym osobnikom obca nie jest). 

Pomysł nr 2: chwycić trza bejzbola oburącz i co sił sprać jakiegoś osobnika, ciężko go uszkadzając, słów wyrywnych przy tym używając, a interweniującym policjantom też przyłożyć. Ot tak w sam raz, co by wyrok kilkuletni od sędziego załapać i wylądować w kryminale. 

Dostrzegłszy w tym miejscu mej wypowiedzi totalne zdziwko u mego emeryta, objaśniłem mu w tym temacie. Rzekłem - jeść dadzą i to lepiej niż w szpitalu, dostęp do RTV, prasy, książek i występów gwiazd estrady zapewniony, lekarze (w tym specjaliści) – na zawołanie, a emeryturka na konto spływa i na ciebie czeka. W końcu wyjdziesz i narzekać już nie będziesz musiał, bo będziesz miał z czego co miesiąc do świadczenia z ZUS dokładać. 

Pomysł nr 3: zacznij tę kasiorę, co ją masz, właściwie i umiejętnie gospodarzyć. Przykładem gospodarności może być w tym przypadku ciotka ma osobista, która po latach tyrania w kraju za Odrą, na łono ojczyzny wróciła i w niewielkim domku z ogródkiem zamieszkała. Na rękę 1500 z haczykiem ino bierze i nie jęczy, nie stęka i do nikogo z pretensjami nie wyjeżdża. Stać ją i na ogrodnika i na lekarstwa, a chorowita to je bardzo. Do kawiarni chodzi i na różniste fizdrygały pozwolić se może też, bo... gospodarna, jest ot co! 

Ale pardon, małe sprostowanko, bom się ciut z tom gospodarnością mej osobistej ciotuni zagalopował... Łona i owszem 1500 z haczykiem faktycznie dostaje i to na rękę, ale... w euro.

Maciej Gaca