Andrzej Pietras: Cenzuro wróć!

    Do artykułu Macieja Macichowskiego  "SZCZECINECKI  HYDE  PARK"
    Czytam powyższy tekst, podpisany przez Młodego Autora o szacownym nazwisku 
i nie kryję zdziwienia.
    Pamiętam p. Józefa, który jako Obywatel PRL i Poseł był zawsze nienaganny, chętnie objaśniający reguły społeczne swoim wyborcom. Nie było Mu dane doczekać zmian porządku, który współtworzył  -  dziś z pewnością wiele by Go zdziwiło...
     Po szczęśliwie minionych czasach "jedynie słusznych poglądów" obowiązującej "polityki medialnej" i cenzury doczekalismy czasów, gdy wolność publicznych wypowiedzi jest  ograniczona jedynie Kodeksem Karnym i... dobrym obyczajem ( jeśli się umówimy co to znaczy ). Można więc na forach internetowych,a także w innych, wolnych mediach, publikować WSZYSTKO  -  co oznacza, że poziom publikacji nie musi być koniecznie merytoryczny  -  wystarczy, że odzwierciedla poziom intelektualny jej autora i wydawcy.
     Czytając w/w wypowiedzi można się szybko przekonać, że najczęściej spotkamy się z głosami niezadowolonych, usiłujących "dołożyć" ludziom o odmiennych poglądach, czy rządzącym - "...bo my przecież wiemy lepiej !..."  Praktycznie, to tacy dyskutanci potrafią jedynie desperacko zanegować istniejący porządek, nie mając nic do zaproponowania - poza pretensjami, inwektywami, czy zakamuflowanymi przejawami zawiści.
    Kiedy czytam różne wypowiedzi na forach - podpisane jedynie "nickem", skrywającym osobę autora - myślę, że ta dzisiejsza swoboda to jest jednak, mimo wszystko jakaś społeczna wartość, dająca możliwość poznania "vox populi" i wyciągnięcia wniosków   -  wyjąwszy oczywiście autorów używających inwektyw i celowo sprowadzających wymianę myśli do rynsztoka, czy na intelektualne manowce .
    Jestem za obroną tej wartości i dlatego nie podobają mi się pomysły  jakichkolwiek ograniczeń internetowych wypowiedzi.
     Jeśli ktoś pisze, czy wygłasza publicznie nawet najbardziej brutalne, czy nieprzyzwoite teksty, robi to zawsze na własny rachunek i odpowiedzialność. Istnieją przecież, w razie potrzeby, sposoby identyfikacji autora skrajnie nieobyczajnych wypowiedzi, no i  - w razie czego  - sądy.
    Dlatego, choć nie przepadam za zbytnią swobodą obyczajową i pamiętam czym była w PRL-u cenzura, jestem zdziwiony pomysłami majstrowania przy internecie w imię "społecznego dobra(?!)". Mam nadzieję, że  Autor jeszcze raz przemyśli Swoje postulaty pamiętając, że nobiles oblige  i zdoła docenić prawdziwą wartość wolnych mediów.
                                                                             
Andrzej Pietras