Zdjęcie (nie)dyplomowe

Zbliża się czas egzaminów dyplomowych, a jednym z elementów niezbędnych do uzyskania dyplomu jest dostarczenie kompletu odpowiednich zdjęć. W celu ich zrobienia udałam się do jednego z zakładów fotograficznych w naszym mieście. Nigdy bym nie przypuszczała, że „załatwianie” tak banalnej sprawy natchnie mnie do podzielenia się nią z Czytelnikami Tematu! Otóż, Pani fotograf poprosiła mnie o usadowienie się na wskazanym krzesełku. W tempie ekspresowym wykonała dwie fotografie, które potem, gdy mi je pokazywała, tylko „śmignęły” mi przed oczami. Niewiele widząc, wybrałam drugie. Uiściłam należną opłatę i nie byłoby w tym zdarzeniu nic niezwykłego, gdyby nie późniejsze zachowanie Pani fotograf. Przy odbiorze stwierdziłam, że zdjęcie mi się nie podoba- ludzka rzecz, przecież na dyplomie chce się wyglądać korzystnie. Pani fotograf na moje słowa podniosła głos, zaczęła się bronić, twierdząc, że mogłam wcześniej dostrzec mankamenty, gdy pokazywała mi powiększenie zdjęcia (co było nieprawdą, gdyż zdjęcia w żadnym powiększeniu nie ujrzałam). Chciałam oszczędzić sobie nerwów i opuścić zakład, ale Pani fotograf łagodniejszym już tonem nakazała przyjść po weekendzie, by odebrać zdjęcie wyretuszowane, bądź zrobić drugie, w razie dalszych obiekcji. Byłam święcie przekonana, że ta właśnie usługa nazywa się „reklamacją”.  Jakże wielkie było moje zdziwienie, gdy odbierając poprawione fotografie usłyszałam dobitne i głośne: „15 złotych się należy!” Mama, która była wówczas ze mną zapytała nieśmiało, dlaczego wcześniej nie było mowy o dopłacie. To już wyzwoliło prawdziwy potok ostrych słów ze strony Pani fotograf. Dowiedziałam się, że mam po prostu „taką twarz” i ona swojej winy tutaj nie widzi, i co ja sobie myślałam, że retusz jest za darmo?!  Dziwne, że mając „taką twarz” nigdy wcześniej nie miałam problemów ze zdjęciami. Ale nie to jest pointą owego zdarzenia. Tak sobie myślę, że klient, który przychodzi nawet z taką czy owaką twarzą, chciałby zwyczajnie być obsłużony w sposób profesjonalny, z szacunkiem i bez obrażania, nie wspominając już o zasadzie „nasz klient, nasz pan”. Jakże trudno dziś o zwykłą, ludzką życzliwość…

Czytelniczka

foto: stock.xchng