Stary Szczecinek: ulica Cieślaka

Na archiwalnym zdjęciu, wykonanym najprawdopodobniej latem 1972 roku, znajduje się odpowiedź dotycząca pierwotnej nazwy tej ulicy. Jesteśmy przy ul. W. Cieślaka, kiedyś Różanej. Na pierwszym zdjęciu widać owalny klomb z kwitnącymi różanymi krzewami. W tym czasie, za przyczyną Mieczysława Karamuckiego szefa Zakładu Ogrodnictwa i Terenów Zielonych przy MPGK, miasto zaczęło słynąć z kwietnych dywanów w parku oraz ukwieconych, ulicznych skwerów. Taką od początku była dzisiaj nieco zadeptana, zaśmiecona i rozjeżdżana wysepka usytuowana pomiędzy postojem taksówek z kioskami, a bramą główną cmentarza komunalnego. Ulica biegnie po łuku. Interesujące jest to, że prawie dokładnie tak samo jej przebieg przewidywano już w przedwojennych planach rozwoju miasta. Wtedy uważano, że nowa trasa, nie tak jak teraz ma  się łączyć z ul. Lipową, ile raczej powinna być przedłużeniem ul. Pruskiej czyli wspołczesnej ul. 9 Maja. Dzisiaj aż trudno uwierzyć, ale jeszcze przez długie powojenne lata właśnie ta bardzo wąska uliczka była jedną z najważniejszych dróg przelotowych przez miasto. Nową trasę zaplanowano w latach 60. To wówczas rozpoczynał się, nigdy dotąd ani potem nienotowany, rozwój budownictwa mieszkalnego. We wschodniej części miasta pod koniec lat 60. rozpoczęto budowę osiedla - blokowiska przy ul. Kopernika. Osiedle obliczone na 2,8 tys. mieszkańców gotowe było już w 1972 roku. Na archiwalnym zdjęciu, na tle jego sylwetki widać dopiero co wybudowane „od pnia” nowe targowisko. Poprzednie mieściło się na placu Winnicznym, który w tym czasie stopniowo przeobrażał się w wielki plac budowy. Nowa ulica z nowym targowiskiem spowodowała m.in. zmiany... na trasie „dwójki”. To właśnie w tym czasie znikła pętla autobusowa na rogu ul. Słowiańskiej i Pomorskiej, a cała jej trasa została mocno zmodyfikowana. Przed budową ul. Różanej, ul. Słowiańska – dzisiaj będąca częścią krajowej „jedenastki”, była tylko leżącą na uboczu mało znaczącą uliczką. Urywała się i to w sposób dosłowny przy skrzyżowaniu z ul. Kopernika i K. Szymanowskiego. Dalej pośród pagórków śmieci (to właśnie tutaj wywożono śmieci) oraz podmokłych, porośniętych krzakami, trzciną i wysokim zielskiem wertepów, wiła się zakolem utwardzona odpadami dróżka. Teren był bardzo rozległy. Obejmował podmokłe łąki pomiędzy wschodnim stokiem Górki Rynkowej (Winnicznej) a cmentarzem i dalej torami kolejowymi. W tym czasie nie istniały jeszcze ogrody działkowe przy ul. Szymanowskiego. Na całym obszarze znajdowały się liczne bajora i stawy. Na jednym z nich, którejś zimy doszło nawet do tragedii... Do dzisiaj zachował się tylko jeden, ten przy ul. Kopernika obok parku – niedawnego miasteczka ruchu drogowego. Ta dzika i trudna do przebycia trasa ożywała jedynie raz w roku - na Wszystkich Świętych. To właśnie tędy, poprzez błota i śmierdzące kałuże, wiodła najkrótsza droga dla mieszkańców z przydworcowej części miasta. Budowę obwodnicy podzielono na trzy etapy. W pierwszym etapie wykonano odcinek pomiędzy ul. Słowiańską i Lipową (ul. Różna), w drugim ul. Sikorskiego (pomiędzy ul. 28 Lutego a ul. Słowiańską), a w trzecim najdłuższy odcinek, którego budowę zakończono w latach 1974-75 (ul. Narutowicza). W latach 80. ulica otrzymała nową nazwę. Jej patronem został szczecinecczanin Władysław Cieślak - żołnierz Września i I Armii Wojska Polskiego, który przeszedł szlak bojowy aż do Berlina, stawiając w nocy 27 na 28 lutego 1945 r. pierwszy słup graniczny na brzegu Odry. Dzisiaj, ta dawna i dość kameralna ulica, jest jedną z najruchliwszych arterii komunikacyjnych Szczecinka. (jg)