Marzena Góra: Z kijem za mamutem...

Rok 2012 jakiś czas temu nam się hucznie zaczął, a teraz leniwie sobie z dnia na dzień płynie. Ale do czasu... Bo przecież ma być koniec świata. Ale najpierw ma być EURO! Mi, jak na statystyczną kobietę przystało, temat ten niespecjalnie głowę zaprząta. Nastroje jednak z goła inaczej się kształtują wśród męskiej części naszej populacji. Panowie szturmem sklepy internetowe wzięli i wszelkiego rodzaju atrybuty niezbędne do uczestnictwa w tym ważnym, historycznym niemalże, wydarzeniu z tych sklepów powykupywali. No bo kto to widział, żeby bez odpowiedniego przyodziewku i pełnego rynsztunku na ławeczce wśród kibiców zasiadać (i już nawet znaczenie mieć przestało to, czy ławeczka ta jest ławeczką na stadionie narodowym, czy wygodną kanapą, która przed telewizorem stoi).

 Z wirtualnych półek sklepowych trąbki, koszulki, czapki, chorągiewki, szaliki i inne niezbędne do patrzenia na piłkę akcesoria w mgnieniu oka znikają. I dobrze. Panowie są szczęśliwi i dumni, że nic ich w ostatnim momencie, o godzinie zero, już nie będzie mogło zaskoczyć. A sprzedawcy z lubością na rosnące na ich koncie cyferki zapewne spoglądają. Krytykować nie będę, bo od paru już wiosen rynek kosmetyczny systematycznie napędzam, więc i panowie niech sobie niezbędne do szczęścia duperele nabędą.

A takie meczowe poruszenie jest przecież szalenie interesującym zjawiskiem. I to nie tylko z punktu widzenia fanatyków sportu, ale też i wiele potrafi powiedzieć o naszych pradawnych korzeniach, więc nawet antropolodzy ręce zacierają. Kiedyś panowie dla sportu i relaksu (oraz oczywiście przy okazji, aby rodzinę utrzymać i niewiastom imponować) w zwarte grupy się organizowali, a później dzidy i kamienie dumnie dzierżąc w dłoniach, na polowanie tłumnie wyruszali. I chyba niewiele od tamtej pory się zmieniło, za wyjątkiem "zwierzyny". Ponieważ kiedyś panowie z kijem za mamutem czy innym niedźwiedziem po chaszczach i lasach przez cały dzień ganiali. A dzisiaj? Przez 90 minut, w ochraniaczach, po równo przystrzyżonej murawce, za kawałkiem skóry (która nijak się ma do skóry przymocowanej do żywego niedźwiedzia) w kółko radośnie biegają. No i kiedyś mamuta to się raczej nie kopało, a jak jest w przypadku piłki - wiadomo.

Z resztą, co ja tam wiem. Babą jestem i wszystko, co z piłką związane, jest mi bardzo obce. Dla mnie jedyny plus tego, że mecz jakiś akurat się odbywa jest taki, że w świat do znajomej na kawkę czy inny napój sobie pójdę, a chłop, zamiast marudzić, że nie wiadomo gdzie łażę, to jeszcze mnie na odchodne uśmiechem obdaruje i udanej zabawy nie zapomni życzyć. W tym temacie tylko jedno jest wiadome na pewno - żadnemu panu nie wolno zabronić meczu obejrzeć, trzeba spokój dać, piwo (zamiast worka ze śmieciami czy jakiegoś odkurzacza) w rękę wsadzić i w spokoju swoimi własnymi, o wiele ciekawszymi tematami się zająć. I przyjemności w, nawet biernym, uczestniczeniu w "polowaniu" pod żadnym pozorem odbierać mu nie wolno. Bo to tak, jakby kobiecie zabronić iść na jakiejś wyprzedaży między wieszakami buszować. Z tą tylko różnicą, że my swoje "upolowane" łupy do domu przyniesiemy, na półce ułożymy i korzystać regularnie będziemy. A panowie za tą nieszczęsną piłką przez półtorej godziny biegają, a i tak żaden jej do chałupy nie przyniesie i nie obwieści z dumą, ze oto cenne truchło zdobył. Na szczęście wyprzedaże są co chwilę, a to całe EURO to już niekoniecznie.

Zatem panowie na EURO mają strefę kibica, koszulki, wuwuzele, zimne złociste trunki, głośne okrzyki i pełną męską integrację. A kobiety co mają na EURO? Kobiety na EURO mają nie przeszkadzać! I słusznie. Zwłaszcza, ze ten mechanizm podczas meczów zwykle w dwie strony działa.

Marzena Góra

foto: Flickr.com (cc)