Maciej Gaca: Oburzenie

Tygodnik Temat nr 633 / 13 września 2012

O mamuńciu a to się znowu porobiło, a to za sprawą minionej łozdoby polskiej prawicy, czyli pana Janusza Korwina Mikke przez dwa „k” zresztom. Bo jeszcze nie ochłonął człowiek od jego wypowiedzi o lekcjach wf-u (oddzielne lekcje dla pełnosprawnych, a oddzielne dla inwalidów), a łon znowu po bandzie, a raczej po paraolimpijskich igrzyskach pojechał, mówiąc między innymi cytuję: „Powinniśmy oglądać ludzi zdrowych pięknych, a nie zboczeńców morderców i inwalidów”(w telewizji łoczywiście)
No i zawrzało, łoburzenie jest i to święte i powszechne, gromy zewsząd i pierony na niego się sypią i ino patrzeć jak chłopa ukamienują. Bo przecie to szok, jak można tak inwalidów sponiewierać. Przecie wiadomo, że u nas ich dobro każdemu na sercu leży. Łobniża się krawężniki, robi się podjazdy dla wózków, tworzy się stanowiska pracy i w ogóle robi się dużo, a nawet jeszcze więcej, bo na ten przykład wyraz kaleka zastąpiono wyrazem- niepełnosprawny. To i nie dziwota, że i ja łosobiście też szoku dostałem i sam chętnie kopa bym mu za takie gadanie zasadził, ale jak se tak w telewizorni inszych posłuchałem i po różnistych programach pilotem polatałem, to szybko a nawet jeszcze szybciej mi ten szok minął. Bo cóś mi się zdaje, że JKM po prostu wsadził kij w nasze polskie mrowisko. Bo co i kogo na co dzień łoglądamy w telewizorni, ano młodych pięknych i koniecznie zdrowych, żadnych staruchów, brzydali czy sprawnych inaczej. A jak już to ewentualnie w charakterze przerywnika czy też ciekawostki. Bo na co dzień musi być łoptymistycznie. I albo udają, albo naprawdę nie wiedzą, jak niewiele w życiu trzeba, aby sprawny stał się osobą niepełnosprawną. Nie inaczej jest w misyjnej TVP, bo jak powiedział jeden z jej przedstawicieli, po poprzedniej paraolimpiadzie tłumacząc się z braku transmisji, „sport w wykonaniu niepełnosprawnych jest mało estetyczny”. Powiedział i jakoś nie było powszechnego łoburzenia i nikt mu kopa za to nie zasadził. Widocznie rację miał i pewnikiem dlatego nie ma też przekazu telewizyjnego z Londynu. Bo po co wydawać kasę na transmisję telewizyjną, skoro wiadomo, że „paraolimpiada nie budzi takich emocji jak olimpiada”, a przecie to powiedział nie byle kto bo sam pan premier, a że nikt się nie oburza to wychodzi na to, że te 80000 tysięcy widzów na stadionie olimpijskim w Londynie to same znajomki i rodziny zawodników. Na brak transmisji oburza się niepełnosprawny Jarek z naszego miasta ze swą pełnosprawną rodziną i zrozumieć nie może, że złoty medal zdobyty przez naszego niepełnosprawnego wart jest aż 18400 złotych, a brązowy medal pełnosprawnego olimpijczyka tylko 50000 złotych, a przecie i jedne i drugie zdobywają te medale dla tej samej Polski.
Oburzone są nasze paraolimpijki. Mają żal, że gdy składały ślubowanie, to nie pofatygował się do nich ani pan prezydent, ani premier, ani pani ministra sportu. Złota medalistka w biegu na 1500 metrów to mówi, że nasi paraolimpijczycy czują się zepchnięci do ciemnego korytarza. I choć wiem, że sobie tym zaszkodzę, to ja z tym oburzeniem tak do końca to się zgodzić nie mogę. Bo po pierwsze primo, jakby niepełnosprawnym sportowcom płacili za medale tyle co pełnosprawnym, to byśma zbankrutowali, bo przecie niepełnosprawni zdobyli aż 36 medali. A po drugie primo, to w tym ciemnym korytarzu przecie światło już się zapaliło, bo pani ministra upominki naszym medalistom w Londynie wręczyła (łosobiście w telewizorni to widziałem) i ciepłą mowę wygłosiła. No i spoko, jak nasi z tymi medalami wrócą, to i pan prezydent, i premier czas dla nich znajdą, i docenią ich wysiłek, i będzie optymistycznie i patriotycznie. A w telewizorni będą wywiady i zmieni się optyka estetyki, bo na bank pokażą nam w skrócie, ale jednak, wyczyny naszych niepełnosprawnych złotek, sreberek i brązików.