Ewelina Wieczorek: Źródła wegetarianizmu w kulturze i religii

     W tym wpisie postanowiłam zamieścić głównie wypowiedzi i cytaty pochodzące z różnych źródeł, a które dotyczą spożywania mięsa.

Gdybyście zechcieli, jakże piękną stałaby się nasza posępna ziemia! Jak pięknymi i szczęśliwymi bylibyście sami, gdybyście żyli zgodnie z odwiecznym prawem, oszczędzali i kochali wszystko, co żyje, i bezlitosną ręką nie zgładzili życia tego co próżno, lecz spożywali pokarmy bezkrwawe i czyste; gdybyście z zabójstwa nie czynili zabawy, nie plamili serc i rąk waszych na łowach.

Budda (ok. 500 - ok. 480 p.n.e.)

Po śmierci Buddy odejściu, wszyscy mistrzowie duchowi, guru, stanowczo zabraniali swoim uczniom jadania mięsa, uznając to za nieprzekraczalną przeszkodę w osobistym rozwoju i dążeniu do uduchowienia. Twierdzili, że mięso odbiera zdrowie i spokój umysłu, zawiera bowiem toksyny wydzielane pod wpływem przerażenia, jakiego zwierzę doznaje w chwili, gdy jest zabijane.

…

„Nie zabijaj" nie odnosi się wyłącznie do zabójstwa człowieka, lecz do wszystkiego, co żyje. A przykazanie to zostało zapisane w ludzkim sercu wcześniej niż na górze Synaj. (...)
Zabójstwo jest zawsze zabójstwem, bez względu na motywy i okoliczności. I dlatego ci, którzy zabijają lub przygotowują zabójstwo, to przestępcy bez względu na to, kim są: sędziami, generałami, królami. (...)
Kara śmierci jest najoczywistszym dowodem, że organizacja naszego społeczeństwa jest absolutnie obca chrześcijaństwu.

Lew Tołstoj

…

Dobrze jest nie jeść mięsa i nie pić wina i nic nie czynić takiego, przez co brat twój uraża się albo gorszy albo słabnie.

Św. Paweł

…


I rzekł Bóg: Oto wam daję wszelką roślinę przynoszącą ziarno po całej ziemi i wszelkie drzewo, którego owoc ma w sobie nasienie; dla was będą one pokarmem.

Księga Genesis
 …


Kapłan, który będzie składał ofiarę przebłagalną, będzie z niej spożywał. Na miejscu poświęconym będzie spożywana, na dziedzińcu Namiotu Spotkania. Każdy,  kto dotknie jej mięsa, będzie  uświęcony.

Księga Kapłańska

…

Piąte przykazanie Dekalogu brzmi: Nie zabijaj. Jasno i jednoznacznie. Potwierdził je Chrystus:

Gdy bogaty młodzieniec zwrócił się do Nauczyciela z pytaniem, co czynić, aby osiągnąć życie wieczne, Chrystus odpowiada: "Jeśli chcesz wejść do żywota, zachowaj przykazania. "Jakie" - pyta młodzieniec. Chrystus odpowiada: "Nie zabijaj, nie cudzołóż, nie kradnij”.

Ani w Starym, ani w Nowym Testamencie nie znajdujemy formuły: Nie zabijaj człowieka, lecz wszędzie: Nie zabijaj, bez żadnych ograniczeń i uwarunkowań.

Dekalog, zestaw fundamentalnych przykazań Bożych, stanowi podstawę życia moralnego nie tylko w religiach mojżeszowej i chrześcijańskiej, ale - rzec można - całej cywilizowanej ludzkości.
Jednakże znaleźli się mistrzowie biegli w dialektyce, egzegetyce i hermeneutyce, którzy uznali to podstawowe przykazanie Boże za niewygodne i tak je poprawili, zawęzili i zinterpretowali, że cały jego sens odwrócono: zabijaj ilekroć uznasz, że w pewnych okolicznościach leży to w interesie twoim (np. dla dogodzenia własnemu podniebieniu) czy społecznym w imię twardych racji ekonomicznych, społecznych czy politycznych.

…

Makary Sieradzki w swojej książce pisze:

Trudno wegetarianinowi o formacji chrześcijańskiej nie ubolewać nad tym, że Kościół przyjął ze Starego Testamentu tradycję mięsną, tradycję zabijanie wbrew jasnemu, jednoznacznemu piątemu przykazaniu, a nie tradycję wegetariańską, tradycję poszanowania życia zgodnie z piątym przykazaniem, które jest Naczelnym Prawem Życia, a także zgodnie z powszechnym odczuciem ludzi etycznie wrażliwych, bo nawet, gdy muszą zabijać, czynią to z odrazą, instynktownie świadomi łamania tegoż naturalnego Prawa Życia. (…) Jedynie kilka zakonów katolickich praktykuje jarstwo.

…


W książce Marii Grodeckiej, poświęconej tematyce wegetarianizmu, czytamy:

W najwcześniejszych zapisach Wedy są liczne wzmianki dotyczące składania krwawych ofiar oraz sposobów przyrządzania mięsa ofiarnych zwierząt. Z zapisów tych wynika, że ofiar domagali się bogowie, którym, jak wierzono, były one potrzebne do podtrzymania nieśmiertelności. Jako ofiary składano woły, krowy, bizony i konie. W Wedach można znaleźć liczne szczegółowe informacje dotyczące czasu i sposobu zabijania zwierząt, a także w jaki sposób je palić, które części ich ciała mogą zjadać ludzie, szczególnie kapłani dokonujący ofiary, a które mają być przeznaczone dla bogów.

Praktyka składania ofiar łączyła się bezpośrednio z pojęciem zasługi religijnej i miała związek z pośmiertnym losem człowieka. Prawo wstępu do nieba obiecywała tylko tym, którzy składali liczne ofiary, a dla nie składających ofiar niebo miało być niedostępne.

W tym samym mniej więcej czasie, tzn. około 2 tys. lat p.n.e. krwawych ofiar dokonywano w wielu miejscach świata: w Południowej Ameryce, w Mezopotamii, na terenie późniejszej Grecji, w północnej Afryce, na południu Azji. Nie znaczy to, że obyczaj ten nie istniał również w innych regionach świata, ale brak jest danych na ten temat. W każdym przypadku jako przyczynę dokonywania tego obrzędu podawano kategoryczne żądanie bogów. W II i III księdze Mojżesza można znaleźć te same wskazania, co we wczesnych tekstach wedyjskich – szczegółowe instrukcje dotyczące składania ofiar ze zwierząt. „Następnie kazał przyprowadzić barana na ofiarę całopalną, a Aaron i jego synowie położyli ręce swoje na głowie barana. Mojżesz zarżnął go i pokropił krwią ołtarz wokoło. Potem Mojżesz rozkroił brana na części, spalił głowę, te części i tłuszcz. Wnętrzności zaś i nogi obmył wodą. Potem Mojżesz spalił całego barana na ołtarzu. Jest to ofiara całopalna, woń przyjemna, ofiara ogniowa dla Pana, tak jak rozkazał Pan Mojżeszowi” .

…

Około 800 lat po Mojżeszu, a ok. 700 lat przed naszą erą pojawiły się nowe, odmienne tendencje w Indiach i na Bliskim Wschodzie.
W oficjalnej religii Indii, hinduizmie, zaczął obowiązywać zakaz spożywania mięsa. Z początku był to zakaz o charakterze ściśle religijnym, wykluczał bowiem jadanie takiego mięsa, które nie zostało przedtem złożone w ofierze. Uboju wolno było dokonywać jedynie w postaci ofiary.


…


W kulturze indyjskiej wysoką pozycję etyczną i filozoficzną zajmuje tradycja jogi., która była kultywowana jeszcze przed nauką Buddy. Jej etyczne zalecenia są zgodne z etyką buddyjską. Etyka jogi wiąże się najściślej z reinkarnacją i karmą, stąd też wynikają moralne przesłanki wegetarianizmu, gdyż pozbawienie życia jakiejkolwiek istoty obciąża karmę zabójcy. Zaciąga on w stosunku do swojej ofiary dług, który będzie musiał spłacić w następnych wcieleniach.
Od tej odpowiedzialności nie można się uchylić, każda bowiem dysharmonijna wibracja wywołana przez człowieka wraca do niego w postaci równie dysharmonijnej.

Według filozofii jogi, cały świat podlega nieustannemu rozwojowi, w którym uczestniczą wszystkie żyjące na Ziemi gatunki, każdy zgodnie z właściwą mu prawidłowością ewolucyjną.
Zwierzęta mają więc swoje określone miejsce i swoją niewzruszoną pozycję, bo tak jak ludzie uczestniczą w łańcuchu kolejnych egzystencji. Zabijanie ich powoduje udaremnienie lub przynajmniej opóźnienie ich gatunkowego rozwoju, a to obciąża ludzkość karmiczną winą.


Ewelina Wieczorek
www.epicentrumzdrowia.pl
http://dietacwiczeniaodchudzanie.epicentrumzdrowia.pl/blog-dieta-cwiczenia-odchudzanie

foto: sxc.hu