Jolanta Szymanek. Szczecinek dla niepełnosprawnych jest gorzką pigułką

     Moje miasto - to przestrzeń, która pozwala mi się rozwijać, kreować rzeczywistość, realizować pasję i zamierzenia. To miejsce, gdzie czuję się bezpieczna, bo wiem, że jestem częścią tej "małej Ojczyzny", którą jest Szczecinek. Gdzie jestem w pełni akceptowana, a moje problemy i prośby nie pozostają bez odpowiedzi. Czy Szczecinek jest takim miejscem?

      Czy raczej staje się miastem złudnych nadziei i niespełnionych oczekiwań? Gdzie prywatne interesy stają się ważniejsze od potrzeb mieszkańców. Wszystkich mieszkańców. Jak wygląda sytuacja w mieście jeśli chodzi o osoby niepełnosprawne? Kiedy na początku zagłębiłam się w ten temat, przeszukując internet, przeglądając informacje dotyczące tej sfery działań w Szczecinku, byłam zaskoczona.

Co jest największą bolączką tej grupy społecznej ? Po pierwsze jeśli chodzi o osoby poruszające się na wózkach ,nadal dużym utrudnieniem są krawężniki. Niby banał, a jednak w wielu miejscach nadal jest to ogromna bariera, szczególnie przy przystankach autobusowych. Dla osób niepełnosprawnych ruchowo w naszym mieście dużym utrudnieniem jest możliwość podróżowania, szczególnie pociągami InterCity, ze względu na niskie perony i brak możliwości samodzielnego "wjazdu" do pociągu. Często osoba niepełnosprawna samotnie podróżująca "skazana" jest na pomoc innych osób, pomoc straży miejskiej, która zdarza się, że musi odmówić pomocy ze względu na inne służbowe obowiązki. Dobrym rozwiązaniem, na wzór większych miast, byłoby stworzenie stanowiska asystenta osoby niepełnosprawnej, który byłby do dyspozycji w razie potrzeby. Po to, aby by dworzec był bardziej przyjazny dla osób niepełnosprawnych, nie tylko ruchowo, ale i z dysfunkcją wzroku, osób głuchoniemych.                  

Swobodne poruszanie się, bez barier jest o tyle ważne, że osoby te często są przez to zakładnikami swoich mieszkań, paraliżuje je strach, że znowu napotkają przeszkody. Co ważne, w naszym mieście nie ma praktycznie gabinetów lekarskich przystosowanych dla osób z dysfunkcją ruchową. Na przykład do stomatologa trzeba jechać aż do Koszalina. A co w przypadku, gdy niepełnosprawny nie posiada własnego środka transportu? Nie wspominając o długim okresie oczekiwania. Wiele osób wprost prosi, aby w Szczecinku zorganizować transport dla osób na wózkach, nawet za częściową odpłatnością. Można by to nazwać " integracyjną taksòwką". O wiele łatwiej byłoby wtedy dotrzeć na terapię, rehabilitację, poczuć się częścią społeczności, na co szczególną uwagę zwracają szczecineccy psychoterapeuci. Inną kwestią jest brak odpowiednich kwalifikacji ,a czasami empatii ze strony opiekunów osób niepełnosprawnych I seniorów. Brak opieki pielęgniarskiej bądź możliwość zsynchronizowania wizyty opiekuna środowiskowego z nawet odpłatną wizytą pielęgniarki, aby osoba niepełnosprawna była w sposób "fachowy" zaopiekowana.

Z wieloma przeszkodami borykają się w naszym mieście również dzieci niepełnosprawne i ich rodzice. Po pierwsze rodzice uskarżają się na niekompetencję w szczecineckiej Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej gdzie czeka się na diagnozę dziecka do 6 miesięcy lub dłużej. Przytaczając wypowiedź jednej z matek, korzystających z usług poradni można powiedzieć, iż niektóre osoby zatrudnione zostały w niej przez wzgląd na znajomości lub nazwisko, niż przez posiadane kompetencje - brak wiedzy, doświadczenia, ukończone kursy online.

Ogromnym problemem jest zbyt mała ilość miejsc w Warsztatach Terapii Zajęciowej. Wg danych , w szczecineckim WTZ jest 30 miejsc, około 10 osób wciąż czeka w kolejce . Nie wspominając innych osób, które poddały się w walce o miejsce. Podobnie jest w Środowiskowym Domu Samopomocy w mieście, współpracującym z Mops, który pracuje wyłącznie do godziny 14:00. Pracujący rodzice mają poważny problem, co zrobić z dzieckiem gdy oni pracują. Ceny prywatnej opiekunki, często przekraczają możliwości finansowe rodziców. Wspomina się więc o konieczności stworzenia ośrodka, gdzie dziecko z niepełnosprawnością mogłoby zostać zaopiekowane w godzinach pracy rodzica. Niestety również opieka różnych fundacji, przekracza możliwości finansowe rodziców. Dla przykładu godzina opieki świadczonej w ramach fundacji to koszt 40 zł weekend to wydatek rzędu 1500 zł, tydzień to już ogromna kwota trzech i pół tysiąca złotych. Dlaczego w Szczecinku nie stworzyć również świetlicy dla osób z niepełnosprawnością?- pytają rodzice, skoro taka świetlica istnieje dla dzieci z rodzin z problemami alkoholowymi i z innymi społecznymi dysfunkcjami . Dlaczego w Szczecinku nie stworzyć profesjonalnego Centrum Informacji dla osób niepełnosprawnych ogólnie dostępnego. Bo to, które istnieje w szczecineckim ratuszu, służy wyłącznie niepełnosprawnym seniorom, jak wynika z rozmowy z jedną z mam dziecka niepełnosprawnego. Dlaczego ówczesna władza nie pomyślała, by stworzyć w mieście program 25 plus dla osób niepełnosprawnych?

Nie jest tajemnicą ,że w mieście brakuje zakładów pracy chronionej. Dlaczego samorząd miejski tak niewiele zrobił w tej kwestii? Może dlatego ,że kiedy zwykły szary człowiek dzwoni do urzędnika miejskiego, tego siedzącego na wyższym stołku, ten po prostu nie chce z nim rozmawiać, ale do czasu. Jakiego? Czasu wyborów samorządowych. Przykre ale prawdziwe. Kiedy osoba niepełnosprawna kończy 24 lata, wtedy tak naprawdę jest pozostawiona sama sobie .T u kończy się już pomoc państwa i samorządu, a przecież wszyscy doskonale wiemy, jak ważna jest dla tych osób akceptacja, możliwość rozwoju osobistego, ale również zawodowego. Przecież to właśnie możliwość pracy sprawia, że osoby niepełnosprawne czują się potrzebne w społeczeństwie, praca jest dla nich elementem rehabilitacji społecznej. Dlaczego więc szczecinecki samorząd tak małą wagę przykłada do promowania i rozwoju osoby niepełnosprawnej jako pracownika? Dlaczego na tej płaszczyźnie nie widać w mieście konkretnych działań? Przekonałam się, że jest to temat rzeka, niestety. "Szczecinek to średniowiecze jeśli chodzi o środowisko osób niepełnosprawnych"- taka właśnie opinia krąży wśród mieszkańców. Szczecinecczanie  wprost mówią, że jeszcze 20 lat temu to było zupełnie inne miasto. Miasto przyjazne mieszkańcom, gdzie to nie nazwisko czy znajomości, były ważne, ale ważny był człowiek i jego problemy. Dziś niestety wiele osób zdaje sobie sprawę, że bez znajomości , towarzyskich konwenansów i układów ciężko w mieście jest się "przebić. Te same twarze z banerów, które znamy od lat ,obiecują gruszki na wierzbie, prosząc o głos, lecz jednocześnie nie słysząc, przez lata będąc u władzy, cichego wołania i próśb osób niepełnosprawnych, rodziców chorych, niepełnosprawnych dzieci....cisza z ich strony boleśnie dzwoni w uszach...

Jolanta Szymanek

Kandydatka do Rady Miasta Szczecinek

Okręg 3  Pozycja 3

sfinansowano ze środków KWW Zjednoczeni Razem dla Szczecinka