WRW, czyli wakacyjne rowerowe wędrówki: dziko, Dziki

W tym miejscu niegdyś kończył się świat. Końcowy przystanek PKS w Dzikach usytuowano przy pegeerowskich blokach mieszkalnych. (

Do 1991 roku tędy, oprócz kombajnów i pługów jadących na okoliczne pola, jeździły jedynie sowieckie pojazdy wojskowe. Tylko niecałe półtora kilometra dzieliło od granicy poligonu Borne Sulinowo. Dalej nie wpuszczano nawet strażaków gdy palił się las. Dzisiaj owszem, jest asfalt, ale tylko na niewielkim odcinku. Tak jak dawniej zachowała się bardzo wyboista, wyłożona brukiem z polnego kamienia leśna droga. Tędy można dojechać na południowy kraniec lasu skrywającego w  leśnej dolinie długiego niczym kiszka jez. Remierzewo. Dalej piaszczysta droga prowadzi do wybudowanej w latach 90 leśniczówki w Brodźcach. Z nieznanych powodów, do dzisiaj nieistniejąca wieś nazywana jest z niemiecka jako Steinfort. 

Wracajmy jednak do Dzików. Bloki mieszkalne, tak jak inne rozsiane po byłych zachodniopomorskich PGR-ach, mają swój specyficzny wygląd. Właściciele mieszkań w zależności od zamożności i gustu na elewacji zaznaczyli miejsce swoich pomieszczeń. W ten sposób mamy części ocieplone i nieocieplone, upstrzone różnymi kolorami, od indyjskiego różu po żółcie, a także z oryginalnym tynkiem jeszcze sprzed półwiecza. 

Tuż obok w 2017 roku, gdzie jeszcze na rozległym pagórku do niedawna rosło zboże rozmaite, zamieniono w kopalnię piasku i żwiru.

Cenny urobek przewożono na ul. Pilską aby wyrównać do poziomu ulicy miejsce nowej inwestycji. Z tego też powodu kursujące pomiędzy kopalnią a budową wywrotki bardzo szybko i niezwykle skutecznie uczyniły drogę pomiędzy Dzikami a Turowem nieprzejezdną. Szczęśliwym zbiegiem okoliczności nad dolą mieszkańców ulitował się powiat i w 2020 r. ją odbudował. 

...