Rzucili na gminę urok

Najwyraźniej brak zimy poczynił wielkie spustoszenie, głównie w portfelach mieszkańców naszej leśnej polany. Dawno temu, tłumaczono nam, że przyczyną podwyżki za ciepłe kaloryfery są niskie temperatury na zewnątrz, wydłużenie sezonu grzewczego, kopalniany deficyt i kilka jeszcze przypadłości. Tej zimy mamy temperaturę dodatnią, węgla w bród, a podwyżki i tak będą, bo być ponoć muszą. 

Nieco inna wersja obowiązywała w przypadku podwyżki za wywózkę, zebranie, segregację, utylizację i coś tam jeszcze. Nietrudno zgadnąć – chodzi o śmieci. Zazwyczaj tłumaczono to wzrostem cen paliwa, opłat za składowanie, ceną pojemników, podatkiem od środków transportu, wzrostem płac minimalnych, choć w przypadku prezesów chodziło raczej o płace maksymalne itp. 
Minęło zaledwie kilka miesięcy od ostatniej podwyżki i nagle okazuje się, że wywózka, opróżnianie, składowanie itp. przestała się opłacać. Przyznajmy, to jest niezwykle intrygujące zjawisko. Pół roku temu opłacalne było, teraz opłacalne już nie jest. A ponieważ dopłacać z budżetu zgodnie z doktryną lansowaną przez gminny establiszmęt (z akcentem na „ę”) można jedynie do KM a nie do PGK, wzrost kosztów pokryją tubylcy. 
Tak dla przypomnienia. Ponieważ firma, oprócz wywożenia śmieci, zajmuje się również strzyżeniem trawy i pielęgnacją kwiatów parkowych, więc przy okazji z roku na rok fundusze na tego rodzaju zabiegi są coraz mniejsze i mniejsze... zupełnie jak Alicja w Krainie Czarów po wpadnięciu w króliczą norę. W miejscu niegdysiejszego silnego zespołu kierowanego przez znawców zieleni, zostało kilku pracowników do ścinania drzew i uprzątania liści. Poniekąd słusznie, bo po co komu kwiatki w parku, jak w zupełności wystarczą te w doniczkach przed ratuszem. 
Inna wersja obowiązywała przy podwyżkach wody i ścieków. Tam posiłkowano się najczęściej kompletnie dla zwykłego śmiertelnika niezrozumiałymi terminami. Niczym kolorowe motyle w lipcu w powietrzu unosiła się modernizacja, akumulacja, amortyzacja (nie mylić z amortyzatorami w samochodach), środki obrotowe, odpisy, czy siatka płac.

Z reguły najłatwiej było podwyższyć podatek od nieruchomości. W tym przypadku tłumaczono to stawkami maksymalnymi i minimalnymi, które rzecz jasna określano za naszymi plecami, czyli gdzieś tam w sferach rządowych. Nam, tutejszym robaczkom nic do tych stawek. No, może jedynie to, żeby terminowo wpłacać na konto urzędu, bo inaczej będą upomnienia oczywiście z odsetkami. 
A że z reguły wybierano te najwyższe stawki, to rzecz jasna, tylko dla dobra mieszkańców. Wszakże czyniono to w myśl zasady, że dobry gospodarz strzyże owce do gołej skóry. Co prawda, tę ostatnią (chodzi o skórę) jakby co, też można zedrzeć, ale pozostawienie czegoś w rezerwie jest nawet wskazane. 
Na razie do historii przeszły ceny biletów w KM. Od czterech miesięcy podróżowanie zatłoczonymi ulicami od pojazdów, których jakoby miało być mniej, jest „za darmo”. Cudzysłów nie jest pomyłką. Aby napełnić naczynie, z czegoś należy przelać.

Ze względu na katastrofalny charakter budżetu, w szczególności chodzi o jego część inwestycyjną, wszystko wskazuje, że darmocha ma charakter przejściowy, by nie powiedzieć epizodyczny.

Na dłuższą metę w gminie nie da się pogodzić prowadzenia socjalistycznej gospodarki w jednej spółce miejskiej, a w pozostałych bezlitosny fiskalizm. Niegdysiejsza, kwitnąca spółka miejska, za przyczyną prowadzonych już od szeregu lat „reform” (zaczęło się od próby ożenienia jej z PKS) dzisiaj szoruje brzuchem po dnie. 
Ktoś zapomniał, że pawie pióra, poklask i zachwyt widowni w gospodarce nie mają żadnego znaczenia. Jakże trafne wydają się w tym kontekście słowa Chochoła... miałeś chamie złoty róg, miałeś chamie czapkę z piór, ostał ci się ino sznur...
W dniu dzisiejszym – jak mawiają urzędnicy – za budżetową mizerię, nie tylko w naszej gminie, odpowiada partia rządząca. Myliłby się ten, kto myśli, że chodzi o tutejszą, której skład można wymieniać po nazwiskach. O nie. Za całe zło odpowiada „szeregowy poseł” czyli prezes, oraz ta większość, na którą jak to gdzieś wyśledzono, głosowała mniejszość. Ostatecznie ktoś winien być musi. Najlepiej dla tutejszych nieudaczników, jeśli ten ktoś znajduje się gdzieś daleko i przez to jest zupełnie dla tubylców nieosiągalny. 
Tak sobie nieprawomyślnie myślę, że dawniej było z tym o niebo lepiej. Jak gospodarzowi krowa przestawała dawać mleko, to wiadomo było, że stało się to za przyczyną uroku rzuconego przez zazdrosną o sukces gospodarczy mieszkającą za miedzą sąsiadki. Oskarżona o czary kończyła swój żywot na stosie rozpalanym na tę okoliczność na Wisielczym Wzgórzu – dla niezorientowanych ul. Cieślaka. 
Widzów przy takiej czynności było całkiem sporo i co ważne, oprócz samej zainteresowanej, wszyscy byli zadowoleni. Mimo że od tamtych czasów wiele wody upłynęło w Niezdobnej, nikt do dzisiaj nie wie, na ile i czy tego rodzaju gospodarcze eksperymenty przyniosły jakiekolwiek efekty. Ale widowisko było przednie.
Teraz czarownice zastępują „oni”. „Oni” są wszędzie i w Warszawie i Szczecinie, a nawet Brukseli. Nie ma ich jedynie tutaj na miejscu. Bo tak naprawdę chodzi wyłącznie o widowisko i aplauz jego uczestników. 
                                                                                                                                   

 Jerzy Gasiul 

Obraz  Myriam Zilles z  Pixabay