Jerzy Gasiul: Powtórka z historii

Właśnie zagdakał telefon. To alert RCB „Jeśli możesz zostań w domu. Pomagaj seniorom”. Trafił do wszystkich, również do tych, którzy sami tego potrzebują. Na samorządową instytucję z dziesiątkami biurek, komputerów i stosami papierów liczyć nie mogą, jedynie na samopomoc. 

Była kiedyś taka. Nazywała się Samopomoc Chłopska. Wbrew swojej nazwie zrzeszała również płeć odmienną – w tym przypadku chłopki. Rozumiem, że terminologia nieco już zwietrzała, ale nie ma co się wypierać, że tak nie było. 

Jej specjalnością był handel, usługi i produkcja, czyli wszystko, czego trzeba dla tolerowanego przez ustrój chłopa pod warunkiem, że był małorolny. Taki właśnie mógł liczyć na widły, grabie, kosę, a jak się zapisał do PPR - to nawet konia z Unry. Rzecz jasna, tak było tuż po wojnie. 

Na naszych łamach opisujemy te czasy na podstawie zachowanych w archiwach dokumentach, bo wbrew lansowanym przez samorządowe instytucje „od kultury” musimy sami dbać o polskie dziedzictwo i historię. 

Wróćmy do samopomocy. Później nastąpił nawet dostatek. Można było kupić już nie tylko artykuły żelazne, ale też chleb, a czasem nawet kiełbasę i piwo. A tak w ogóle, to kupa ludzi była tam zatrudniona. Piszę zatrudniona, bo jak to w socjalizmie bywało, pracą nikt się nie przemęczał, a najlepszą fuchą było siedzenie i pilnowanie (od czasu do czasu także wydawanie) towaru z magazynu. Tak to drzewiej bywało. 

Dzisiaj samopomocy nie ma, jest za to samorząd. To on troszczy się teraz o dobrostan nie tylko tubylców, ale nawet ich domowych zwierząt, zarówno tych hodowlanych, jak również dzikich. Tubylcy mają zagwarantowaną urzędową opiekę socjalną. Wprawdzie najważniejszym jej elementami są przepisy, rozporządzenia, paragrafy i KPA, a nie człowiek, ale nie bądźmy małostkowi. Przecież to jest urząd. 

Każdy, pod warunkiem, że nie starcza mu na chleb i buty na zimę, ma zagwarantowane mieszkanie socjalne. Co prawda, nie tak od razu, ale po kilkunastu latach i owszem. Z racji znacznej kolejki wielu już nie dożywa, ale to przecież nie jest niczyja wina. Jak chce się dłużej pożyć, trzeba dobrze się odżywiać. 

Zwierzęta są w nieco lepszej sytuacji. Mowa o kotach i psach, które są nie tyle utrzymywane, co zamykane w klatkach w samorządowym schronisku. Owszem, papu mają pod dostatkiem, tyle, że akurat nie takie, jakie się powinno dawać zwierzętom. I gdybyż tu chodziło o różowe świnki hodowane na smaczne kiełbaski, baleron albo boczek, to owszem, osiągnięcie jak największej tuszy nawet byłoby wskazane. Ale nie może to dotyczyć piesków. W naszej szerokości geograficznej są uważane za niejadalne nawet dla tych, którzy przepadają za chińską kuchnią. Taki piesek ze schroniska jest utuczony niczym prosiaczek, z tym że ten drugi – choć to wydaje się niewiarygodne - przebywa w znacznie lepszych warunkach higienicznych. 

Co innego koty. Są stworzone do wolności. Nic też dziwnego, że te bezdomne najchętniej przebywają pośród tych, którzy ich dokarmiają a i lokum na zimne dni zapewniają. Skoro jesteśmy przy zwierzętach, to wypada nadmienić, że zagraża nam świńska inwazja. Na razie upodobały siebie obrzeża osiedla Leśnego, a także ul. Strefową. Oprócz boiska przy ul. Bukowej, z nieznanych ludziom powodów dokumentnie zryły pobocze ul. Strefowej i to na jej całej długości. 

Można nawet powiedzieć, że go dość skutecznie uświniły. Ich nawyki żywieniowe są dość dziwne. Przecież po przeciwnej stronie jezdni są zatoczki, przy których parkują czekające na towar z fabryki tiry. Śmieci i jadła różnistego jest tam pod dostatkiem. Ale tam akurat nie buszują. A może czują, że ludzkie żarcie jest niezdrowe? Najpewniej taka świnia, mimo niehigienicznego trybu życia, czuje zagrożenie dla swego zdrowia. Wie też dobrze, że jest nie tylko pod ochroną ekologów, ale także myśliwych. Całe szczęście, do centrum się nie przeniosą, bo tam akurat wszystko zabetonowane.

Tak sobie dywaguję o dzikach, a tymczasem w ostatnią (25.10) niedzielę a i dni kolejne również, mieliśmy do czynienia z czymś zupełnie innym. Uczestnicy tego wydarzenia, przeważnie w wieku wczesnego liceum, nazwali to protestem i podzielili się na dwie grupy. Jedna protestowała, siedząc w samochodach i trąbiąc, druga wykrzykując wulgaryzmy, przekleństwa i próbując zakłócić Mszę św. w kościele Mariackim. 

Pretekstem okazał się być konstytucyjny zapis i wyrok TK, który orzekł, że aborcja eugeniczna jest niezgodna z Konstytucją. W ten sposób upadł mit miejscowych nocnych obrońców Konstytucji, którzy w jej obronie do niedawna palili świeczki pod sądem. Teraz są chyba przeciw, ale tak dokładnie nie wiadomo.

Z całą pewnością niedziela, 25.10 zapisze się w lokalnej historii jako dzień odrodzenia współczesnych potomków powojennych bolszewików osadzonych tutaj przy pomocy sowieckich czołgów. Oni też zaczynali od walki z katolikami oraz od przemocy wobec inaczej myślących. 

Ci współcześni, najprawdopodobniej za przyczyną historycznego analfabetyzmu, zmienili tylko logo. Ich znakiem rozpoznawczym stała się pojedyncza runa, taka sama jaką mieli ich rówieśnicy sprzed 70 lat w szczecineckim Hitlerjugend przy Scharnhorstplatz. Historia się powtarza. 

Jerzy Gasiul

felieton ukazał się w Temacie Szczecineckim 28.10.

Obraz Capri23auto z Pixabay